Tak więc ponownie goszczę na photoblogu.

Nie będę pitolić że po raz ostatni już na pewno bo wiem jak jest i że czasem muszę coś napisać. 

-->KONIA NA AMPy PONOWNIE SZUKAM<--

Z minuty na minutę, godziny na godzinę, dnia na dzień, tygodnia na tydzień, miesiąca na miesiąc... MINĄŁ ROK. 

Pewnie każdy chociaż raz w życiu zadał sobie pytanie 
"Czy można z dnia na dzień rzucić swoje dotychczasowe życie i zacząć od nowa?" 

Cóż jeśli nie macie dzieci lub są już dorosłe to tak.

A skala zmiany zalezy tylko i wyłącznie od was.

Nie chodzi o to aby być bezbłędnym, ale żeby z błędów wyciągać wnioski.

Rok temu o tej porze martwiło mnie to że nie mam wyrzutów sumienia

No cóż. Jednak przyszły. W zaskakującym momencie.

Nie mam już konia

Nie mam już bardzo wielu znajomych

Nie mam "stajni" 

Ale co zaskakujące, mam dużo chwil radości 

Radości i smutku 

Obecne chwile radości kosztowały mnie wiele bólu i trudnych decyzji.

Z dnia na dzień postanowiłam wywrócić życie do góry nogami

Czasem popełniałam jeszcze stare błędy ale i to się skończyło

Przerosło mnie finansowo utrzymanie konia. Taka prawda żadnej szokującej historii. 

Siwy na zawsze zostanie najważniejszy i tęsknie za nim niezmiennie już pół roku.

Myśle że gdybym umiała pisać powstała by z tego ciekawa historia. 

Z pozytywnych w mojej opinii zmian, przestałam żyć chwilą.

Nie dlatego że nie cieszą mnie małe rzeczy, wręcz przeciwnie, myśle o tym co będzie, czekam na kolejny dzień i dbam o to żeby był jak najlepszy. 

Doszłam do wniosku że nie warto unosić się dumą...

Zadaj sobie pytanie "Czy to jest tego warte i czy na dłuższą metę będzie lepiej?" 

Te słowa dzwonią mi w uszach. Codziennie. 

Jeżdzę dalej, na cudzych koniach, ale jeżdżę. 

Lubię prowadzić jazdy. 

Spadam z koni niesamowicie często co bardzo mnie śmieszy. 

Cieszę się jeżdżąc po kałużach i wjeżdżając do rzeczki 

Ale też lubię robić sobie przerwy od koni

Są bardzo zdrowe 

Lubie się przytulić i paplać o pierdołach albo po prostu leżeć w ciszy 

Ale mając kogoś obok siebie.