Carpe Diem 32

Carpe Diem

32 Przez chwilę zastanawiałam się, w co się ubrać, jednak postanowiłam otworzyć szafę i wybrać jakąś odpowiednią sukienkę. Nie mogąc się zdecydować postawiłam na jasny top, bombkową czarną spódnicę i kwiatową marynarkę. Strój dopełniały klasyczne czarne szpilki. Usta musnęłam lekko różowym błyszczykiem i byłam gotowa. Spryskałam się jeszcze różową Pur Blancą i zeszłam na parter, gdzie czekał już na mnie Eric.

Piętnaście minut później znaleźliśmy się przed przed Sklepem Muzycznym.

- Co my tu robimy? - Spytała zdziwiona.

- Idziemy na zakupy. - Uśmiechnąłem się zachęcająco.

- Nie rozumiem.

- Wchodź. - Złapałem ją za rękę i weszliśmy do środka. - Wiem, że zawsze chciałaś grać na skrzypcach. Może pora spełniać marzenia?

- Ale, ale ...

- Nie ma żadnego ale. Bierz, które Ci się tylko spodobają. - Dała mi całusa i zaczęła poszukiwania. Ja z kolei dobrałem się pięknego, czarnego fortepianu. Naciskając na kolejne klawisze, przypominałem sobie różne melodie.

- Ty umiesz grać? - Spytała Jasmin stoją obok mnie. Nawet jej nie zauważyłem.

- Kiedyś grałem. - Posłałem jej delikatny uśmiech.

- Dlaczego już nie grasz?

- Nie miałem pieniędzy, żeby się dalej uczyć. Te pieniądze, które zarobiłem we wakacje starczyły tylko na 5 miesięcy. W ciągu roku ciężko było pracować, bo musiałem opiekować się młodszym bratem, no a później stawałem się coraz starszy i już jakoś nie było na to czasu.

- Miałeś brata?

- To długa historia. Kiedyś indziej ci opowiem.

- Dobrze.

- To jak, wybrałaś coś? - Oczy momentalnie się jej powiększyły, jak małemu dziecku, które widzi słodycze. Wyciągnęła zza pleców białe skrzypce.

- Kochanie.

- Tak?

- Kiedy znajdę czas, żeby się uczyć grać? Przecież nie zostawię Emily.

- No ale ja też jestem. Na godzinkę czy dwie możesz mnie z nią zostawić. Poradzę sobie. - Stanowczo zapewnił.

- Nie wątpię w to. - Zaczęłam się śmiać.

- Coś mi księżniczka nie wierzy. - Przyciągnął mnie do siebie, składając delikatne pocałunki. Delektowałam się każdym muśnięciem, tak jakbym nigdy więcej miała ich nie poczuć...

CDN.

Mam nadzieję, że się podoba