Decyzje...

Czy wiesz jak chciałbyś żyć...?

Miał zgrabny przepis na swoją egzystencję, jednak zmierzał w odwrotnym kierunku, który nie dość, że nie opiewał w przyjemne chwile, to w dodatku był zupełnie bezcelowy. Sądzę, że nikt na porodówce nie wspomniał nic o tym, iż życie jest prostą ścieżką bez przeszkód. Dlaczego więc tak daleko mu było do walki o samego siebie? Co chciał udowodnić takim postępowaniem? Znał słodycz życia, chełpił się nią niejednokrotnie, mimo to gorycz błędnego działania ciągnęła dużo bardziej jego spragnione serce. Wielu próbowało otworzyć mu oczy, ustawić zapałki między zmęczonymi powiekami, jednak on uparcie, na przekór sobie i innym uprosił własną podświadomość o emocjonalną ślepotę. Mawiał, że świat jest mieszanką barw szarych i brunatnych, ale oczywistym jest przecież fakt, że zamknięte oczy nie ukażą kolorów rzeczywistości. Problem sprawiało mu też poszukiwanie alternatywy. Nieodmiennie dostrzegał tylko jedną, najmniej korzystną rzecz jasna. Jaki cel widział w maltretowaniu własnej duszy? Każdy z osobna ma szanse na spokojne życie, trzeba ją tylko godnie wykorzystać, nie poddawać się biegowi czasu i zdarzeń. On też taką szanse otrzymał...

Przyjacielu... niektóre więzi ulegają destrukcji podczas pierwszej emocjonalnej rozłąki, inne zawieszają swoją egzystencję na czas takowej. Natomiast więź, która zrodziła się w moim sercu będzie trwać tak długo, jak moje istnienie. Wiesz dlaczego...? Otóż dlatego, że marzenia pozostają przy człowieku najdłużej...