Jakoś tak wczoraj wracając sobie do domu, wpadłem do daaaawnej znajomej. Jako że tematów po 3 latach troche było to nie będę wymieniał ale... Był też wątek tego co nas łączyło i gdzie się poznaliśmy. Harcerstwo... Można by powiedzieć "To byli czasy..." bo mimo to że zazwyczaj była chujnia z grzybnią to też się czegoś można było nauczyć, kogoś poznać, miło spędzić czas, czy chociażby obcować wśród ludzi co nawet zdeklarowanym samotnikom czasem potrzebne. No i cóż... chciało by się wrócić, niejednokrotnie próbowałem, zresztą ona też, ale.... już nie ma do czego, do kogo... Ludzie głupieją, no zwyczajnie im się we łbach przewraca. Kiedyś nasz hufiec był otwarty dla każdego, z radością na ustach się chodziło to tu to tam. A teraz... zamknięta grupa, sterylna. Taka pseudoelita. Ludzie którzy mineli się z powołaniem mijają się coraz bardziej, a Ci nawet najlepsi, jak cienie dążą za nimi. Tak jak kiedyś harcerstwo było czymś elitarnym, potrzebnym czy po prostu czymś dobrym tak teraz... Są wojny między odłamami o takie szczegóły jak wzór krzyża, munduru, ośrodki które mimo że są harcerskie, często z harcerstwa mają tylko nazwę i dużo innych, na szczeblach jednostek wielkości województw, a o tych niższych nie wspomne...

A mnie może się nawet udało coś znaleść, gdzie ludzie są jeszcze normalni i mają swoje ideały tam gdzie powinni, a nie w książeczkach, na symbolach... i w rzyci. Serdeczni, weseli, chcą coś robić dla innych. Może coś z tego będzie, albo się zamknie jako kolejny nieudany epizod...

"Nic byś nie zyskał... Gdybyś miłości nie miał..."