-.-

Nic już nie mów. W słowach szukam ukojenia, nie wypalonego sumienia.
Nic już nie mów! Dość się nasłuchałam kim i jaka jestem.
Od życia chciałabym spokoju, pozytywnych emocji i osób, które mogą mi to wszystko dać.
Ale nie oczekuję od życia więcej, niż tego, żeby na jakimś poziomie nim było. Czy to chwilowo marne, czy wręcz przeciwnie.

Chcę z Wami chwytać dzień i cieszyć się profesjonalizmem Waszych osób. Profesjonalizmem przez moje spojrzenie na Was, świat i zbliżającą się wiosnę.
W powietrzu czuję szczęście. Idę do przodu i jest mi z tym dobrze. Powoli przestaję zwracać uwagę na wieczną, ludzką nienawiść i obłudę. Na odwracanie się od drugiego tylko dlatego, że jest szczęśliwy. Na zazdrość i niespełnione prośby. Bo przecież jeżeli od życia czegoś się chce, to trzeba to zdobyć. Nic samo nie przyjdzie i nic samo nie stanie się bez przyczyny...

__________________________________________

*wracając do 'Melancholii' Pana Kępińskiego

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rvdYly4A5W0#!    a to tak na dzien kobiet xD