Gdyby tylko słowa chciały się ułożyć w logiczną całość, może myśli poszłyby za ich przykładem.

Wszystko jest tak, kurewsko, skomplikowane. Nie mogę żyć po swojemu. Nie mogę robić tego na co przyjdzie mi ochota. Nudzi mnie ta poukładana wersja.

Jestem mloda. Powinnam szaleć, cieszyć się życiem, tymczasem czuję się jak jakaś, pieprzona, matka polka.

Cholera, jestem młoda a odnoszę wrażenie, że mentalnie stałam się pozbawioną jakichkolwiek emocji panią w średnim wieku, która już nie pamięta co to marzenia.

Bogowie, jak mi tego brakuje!
Wyjścia do klubu, upicia/naćpania się (bądź obie opcje jednocześnie), tańców, śpiewów, policjantów pytających "A ty dziewczynko, legitymację chociaż masz?", szczerego śmiechu, flirtowania, nie dbania o opinie innych... kim ja, kurwa, się stałam? Kim jest ta osoba? Nie wiem czy ją lubię. Toleruję, nie wiem na jak długo.

Musiałam wyrzucić z siebie zło.

Bycie kobietą jest popieprzone.
Wszystkie jesteśmy popieprzone.Nie podlega dyskusji.

Każdy facet może uprawiać seks, ale tylko prawdziwy mężczyzna może się kochać z twoim umysłem.

Prawdziwi mężczyźni istnieją. Trzeba się tylko nieźle naszukać.