Nie żałuję.

Dopiero pytanie o nią przypomniało mi że w ogóle istnieje. I że to dzięki niej a może przez nią była możliwa cała ta sytuacja. Chociaż myślę że gdybyśmy się wtedy powstrzymały i zrezygnowały z wykonania telefonu nie powstał by ten syf. Ja byłbym inna i żyłabym w pewnym rodzaju nieświadomości. A opowieści nadal byłby ciekawe. Teraz gdy znam ich bohaterów straciły cały swój smak. Mam wrażenie że sprowadzam ludzi na złą drogę, nie chcę by stali się tacy jak ja. Nie on.

Nie wiedziałam że jestem odbierana przez innych w taki pozytywny sposób. Komunikatywna? Otwarta? Odważna? Kolejny wolontariat, kolejne doświadczenia. Nowi ludzie, fantastyczna atmosfera i nawet żar z nieba nie jest w stanie tego popsuć. Dni mogłyby trwać dłużej. Zdecydowanie dłużej.

Jak na razie lubię gdy się z tego śmiejesz;)

Często jest tak że ktoś musi cię popchnąć, zmusić do zrobienia czegoś. Nieważne czy to jazda na rowerze której się boisz czy to zarezerwowanie zajęć i pójście na nie mimo że nie masz na to ochoty (telefon wydawał mi się przekomiczny, niestety moja frekwencja spada, ilość odwołanych zajęć wzrasta ale przecież są wakacje więc chyba mi wolno nic nie robić)

Piosenka usłyszana w radiu cieszy bardziej niż odsluchana specjalnie.

Dlaczego nagle zrobiło się was tak dużo?

To zły znak