Hubertus 2007

Hubertus Zagórów 2007, Marika na Tańcu, Ja na Klaudii. Podpisując zdjęcie mocno musiałam się zastanowić, który to rok był właściwie.

Tak wstawiłam wspomnieniowo, bo to zdecydownie jedno z moich ulubionych zdjęć i z Taką Oto Jedną Jedyną Nią, a za 2 tygodnie pojadę tam znowu, znowu w tym celu. Taaak stasznie się cieszę!

Rety, jak ten czas szaleńczo pędzi. Od tamtego czasu tyyyyyle się w moim życiu. Nawet tak sobie myślę, że od chociażby maja tego roku wiele rzeczy się pozmieniało, ja się zmieniłam, moje postzreganie ludzi i spraw.

Zdążyłam skończyć studia, wyprowadzić się do cudownej Gdyni, mieszkać z Najwspanialszym Osobnikiem Męskim Chodzącym po Świecie.

Od tamtego czasu przekonałam się, że Marika ma prawo, że zupełnie słusznie mówi "a nie mówiłam" ;). Zrozumiałam co znaczy tak naprawdę tęsknić i doceniać osoby otaczające mnie na codzień.

Kiedyś płakałam z tęsknoty za Nim, teraz płaczę z tęsknoty za Kobietami (no tak, to już nie dziewczęta ;) ), których może kiedyś, kiedy były obok nie doceniałam. Jeny, jak ja tęsknię!

Za chwilę zaczynam studia, bez mojej wspaniałej "resoA", bez ludzi których znałam i uwielbiałam. Za niedługo będę jeździła w sobotę pociągiem o 4:30 żeby zdążyć na zajęcia i siedzieć tam cały dzień, nie znając nikogo i co gorsze bez chęci poznawania. Bo ja miałam swoich ludzi, takiej grupy nie będzie na pewno juz..

Mam gorsze chwile, dużo gorsze, myślę, że "któregoś dnia rzucę to wszystko..", ale potem sobie myślę, że jestem szczęśliwa, że pomimo wszystko jestem bardzo szczęśliwa.

Że w sumie nie żałuję. Niczego nie żałuję. To chyba ważne, nie?