Nie wierzę. I chyba dużo czasu mi zajmie uzmysłowienie sobie tego.

Ale, ale... Minął tydzień, od kiedy skończyłam z tobą. Dawno nie było tak dziwnie. I dzięki, ale już wcześniej wiedziałam, że jestem zimną suką. Takie życie, kotku. Nic nie obiecywałam, już na samym początku cię ostrzegałam. Zaangażowanie to złe uczucie. Nie w każdym wypadku, wiadomo.

Ten tydzień spędziłam z innymm. Lepszym. Bardziej wartościowym. No i to właśnie jest ten wyjątek, w tym wypadku najwyraźniej włącza mi się zaangażowanie. Z Nim potrafię rozmawiac do czwartej w nocy, obudzic się o dziewiątej, miec motywację i pojechac sie spotkac, spędzic z Nim czas. Powoli staje się moim uzależnieniem. Kilka godzin bez Niego i zaczynam tęsknic. Nie czuję potrzeby zmiany statusu na Facebooku, nie muszę wszystkich informowac o moich uczuciach. I po części nie chcę robic ci na złośc. W końcu to twój kumpel, a ty nawet nie wiesz, że dla Niego cię zostawiłam. Nie chciałam, żeby akurat tak to wyszło, ale czegoś takiego jeszcze nie miałam, to nowe, nieznane uczucie. Zobaczymy, co z niego urośnie. Mam same pozytywne myśli, chociaż wiele obaw. Jak zawsze.

O! Wiesz, w czym jeszcze z tobą wygrał? Gra na gitarze, automatycznie jest lepszy od ciebie.

Zauważyłam, że bardzo dużo zmienia się w moim życiu. W bardzo krótkim czasie. Ale nie tym razem, łatwo nie odpuszczę. Obiecuję :)