Czas na proroctwa.

Jeśli miałeś kiedykolwiek poczucie beznadziejności i obawy przed tym co przyniesie następna minuta nędznego żywota, odrzuć to! 

Jeśli gdziekolwiek poczułeś się jak Niewiadomokto i nie znałeś imienia kruchego swego, odrzuć to!

Jeśli komukolwiek przyznałeś się do największej popełnionej zbrodni na sobie i stwierdziłeś, że krzywdę wyrządziłeś innej istocie, odrzuć to!

Jeśli z kimkolwiek grałeś w Ogniste Bierki na Zagrzebanym Ciele Zrozpaczonym, które nie mogło zaprzeczyć twej znakomitej taktyce, zapamiętaj to!

Te słowa, wypowiedziane niegdyś nad brzegiem Lodowego Jeziora, przez Umbra Karminowego, zostały wpisane do Księgi Królestwa Wiecznego Lodu, pod rozdziałem Historii Powszechnej, na ostatniej stonie Proroctw i Filozofii. Cztery, gładkim tonem okryte zdania, w formie nakazów, sugerują postawy na miarę potrzeb czasu i miejsca. Są uniwersalnym obrazem, zataczającym błędne koło natury istot Lodowej Krainy, a zarazem dziedzictwem kultury Karminów.

Królowa zdawała sobie sprawę z tego, że przebywający na terenie krainy, Umber Karminowy, ma w bagażu swych taktyk moralizatorskich, coś czego nigdy nie ujawni przed słuchaczami. Wpatrzeni w majestat bijący z jego, wychodzącego na wierzch, mózgu, którego struktura byla tak pofałdowana, iż nie można było tego zauważyć gołym okiem, rozważali każde jego słowo, a pomyłka była uważana za iście trafną uwagę.

Umber Karminowy wiedział, że jego twórczość biegnie w dobrym kierunku. Jego aura o barwie czystego indygo, połaczona z drobinkami szlachetnych kryształów, była oznaką niezwykłej światłości oraz zdolności ponadprzeciętnych.

W przeciwieństwie do wielu mędrców Umber był istotą o młodej aparycji, znał się na ówczesnych tendencjach kreowania wizerunku i wydawało się, że beztrosko wiedzie swoje życie. Był adekwatnym elementem, współgrającym ze strukturą naturalną królestwa.

Widział wiele, słyszał wiele, mówił z umiarem. Krążyło przekonanie, że mędrzec spadł z Mroźnego Słońca i określił się jako Niezbędna Cząstka.

Miliony lat temu, z połączenia lodu i skały, powstała szlachetna bryłka, zmieniająca barwy w zależności od padającego światła. Przez następne wieki tkwiła u stóp Bram Królestwa i dzięki właściwości dostosowania wygladu do otoczenia, nie była narażona na zainteresowanie ze strony istot przybywających do Głównej Siedziby Królowej. Niczym Obserwator Wieczności, miała niewymuszoną powinność analizowania wszelkich zachowań i biegu czasu. 

W jego dalszym bycie, kluczową rolę odegrała historia syna królowej, który po bujnym życiu niesfornego młodzieńca, powrócił pewnego dnia na łono ojczystej krainy. Ten epizod był powiązany z wieloma wątkami i wielokrotnie opisywany w przewrotny lecz ten sam sposób. Pomijając wątek więzi matczynej oraz niebłahe wybryki syna, należy wspomnieć o tym, jak młodzieniec dotarł do zamknietych bram. Otóż, Lodowe Mury słyną z niebotycznbej wysokości, dzięki temu tylko proszeni goście są przyjęci i nie muszą wymyślać kreatywnych planów na pokonanie olbrzymiej ściany. Syn królowej oczywiście należał do tych nieproszonych wedrowców, gdyż po trzydziestu latach tułaczki wyglądał jak obcy przybysz myjący się w bagnach i ocierający się o kory drzew. 

Wyczerpany podróżą, pragnął powrócić do swej komnaty z ręcznie malowanymi zabawkami. Z powodu braku sił nie zdolał wdrapać się po murze i postanowił wypocząć na leżącym u jego stóp kamieniu. 

Widocznie owy kamień nie życzył sobie, by na nim cokolwiek spoczywało, dlatego zaczął uwierać wędrowca. Ten niespodziewanie zyskujac siły, zdenerwował się po pięciominutowej męce i pchnął kamień w Bezkresną Przestrzeń. Następnie wdrapał się po Lodowym Murze i jak wiadomo z poprzdnich opowiadań, wpadł do fosy, która wytworzyła się podczas jego niebocność, tracąc przy tym przytomność.

Według dalszych przemyśleń, historyczny kamień wylądował na Mroźnym Słońcu. Tam dojrzał, przyłął postać cielesną i z Sakiewką Mądrości przybył do Królestwa Wiecznego Lodu. 

A! Jeszcze jedno!

Rekomendacje Królowej:

Zastąp Nordic Walking pierwotnym Polish Walking. Proszę Państwa, boso proszę!

Cokolwiek to jest, Poboczny Obserwator zdaje się na gust królewski.

I jeszcze to: http://www.photoblog.pl/eternalmist/