Gdybym tak był mężczyzną...

Gdybym tak był mężczyzną, to dąrzyłbym do tego, żeby być szczęśliwym "posiadaczem" takiego urwisa.
Zdjęcie powyżej jest lustrzanym odbiciem mojego siostrzeńca- Norbert.
Aha, jakby co dziewczyny, to ja go nie oddam nikomu. Jeszcze nie teraz.

Powracając do tematu. Zastanawiam się nad tym, czy kiedykolwiek będę gotowy. Czy przyjdzie taki dzień w którym śmiało będę mógł powiedzieć, że  zasługuję na to, żeby mieć dziecko? I czy dziecko, które przyjdzie na świat będzie miało zapewnione godne warunki w których odnajdzie szczęście. Nie jestem w stanie powiedzieć, czy tak się stanie, ale z całego serca chciałbym, żeby tak było.

Dlatego też przestrzegam Was drodzy Panowie przed tym, a żeby już teraz- w zależności od tego czy dojrzewacie i macie szanse na to, żeby jeszcze się ogarnąć- zająć się pracą nad swoim charakterem, bo może być za późno. W moim przypadku jest już zdecydowanie za późno, ale mogę ratować się jeszcze, mogę ratować przyszłość,
lecz wiem, że nigdy nie będę mógł zapewnić w stu procentach tego, co bym chciał zapewnić.
Nie zapewnie już wycieczki do Disneyland'u, słodkich wakacji co roku za granicą i wielu, wielu innych niby to nieznaczących atrakcji. Mam za to ogromną nadzieje, że gdy moje dziecko przyjdzie do mnie- załóżmy, że będzie już w wieku szkolnym- to nie będę musiał mu odmówić  pieniędzy na wycieczkę szkolną, czy też nowy wypasiony telefon, albo oryginalną koszulke z jego ulubionej kolekcji.

Mam nadzieje, że gdy będzie chorowało, to znajde siłę na to, żeby je wspierać i pieniądze na leki. Mam nadzieje, że kiedyś założe szczęśliwą rodzine i będę mógł mu zaoferować wszystko, nie tylko puste obietnice.