Chciałabym się odciąć.. wyjechać przynajmniej na miesiąc, spalić za sobą mosty. Nie kontaktować się z osobami które są dla mnie toksyczne, a z którymi kontaktu tak pragnę..

Na nowo żyć. Swoje cztery ściany, swoja praca do której nikt się nie wtrąci.. własne, spokojne życie.

Chce zarywać nocki bez stresu, że coś zawalę.  Spać do oporu jeśli mam wolne a w nocy nie potrafię zasnąć. Odpuścić sobie.. wyluzować. Nie czuć, że nie nadążam, że robię źle.

Nie masz pojęcia jak bardzo chciałam, żeby to się udało.. jak pozytywnie byłam na to nastawiona. Sama sobie się dziwiłam.. a teraz kolejny raz mam ochotę przypierdolić sobie w twarz, za komplikowanie sobie życia. To nie koniec świata, ale mam wrażenie że coraz bardziej koniec mnie.

Nic sie nie zgadzało, nic nie pasowało do reszty. A ja ciągle karmiłam się kłamstwami byleby tylko zostać w tym swoim 'stabilnym' świecie gdzie kogoś mam, komu 'zależy' na mnie..

Dobrze wiedziałam, że to tylko kłamstwa. Ale dla kogoś kto nigdy nie dostał zbyt wielu ciepłych uczuć i bliskości, większość życia opierał na kłamstwie i walce o innych ludzi najzwyczajny dotyk, przytulenie jest WSZYSTKIM. Chronisz się w ramionach kogoś na kim Ci zależy i w tym momencie nie liczy się, że Cię krzywdzi, okłamuje, powoli zabija... wtedy jest ważne, że czujesz się bezpieczna. Cały świat wokół może runąć, ale Ty jesteś spokojna.

''nie zamykam oczu już przy muzyce.. i nie czuję dreszczy na skórze..''