Mój pierwszy fotoblog.. nie sądziłam, że kiedykolwiek tu wrócę. Że napiszę tutaj jeszcze jakiekolwiek słowa..

Przyszła obojętność. Cholerna obojętność.. Nie chcesz wstawać z łóżka, w sumie najlepiej wcale nie wychodziłabyś z domu. Czujesz się nie potrzebna, bezwartościowa.. nadejdzie moment przełamania. Kiedy zrozumiesz, że nie chcesz żyć.. więc możesz wszystko. Bo tak naprawdę na niczym już Ci nie zależy.. Zamykasz się. W tym wielkim smutku, bólu.. Potrzebujesz czułości i wsparcia..

Łykasz tabletki z nadzieją, że przyjdzie poprawa. Ale jakoś nie nadchodzi. Starasz się robić rzeczy, które kiedyś lubiłaś z myślą, że przyniosą Ci radość.. wcale tak nie jest. Ciągle smutek. Jedna wielka maska. Nie widzisz wyjścia. Z ledwością starasz się zaakceptować, że masz depresję a teraz masz jeszcze o siebie walczyć? Przecież jesteś taka słaba.

Nawet pisząc to, chcesz schować się pod kołdrę i zasnać. I nie obudzić.

j a k    i m   p o w i e d z i e ć   ż e    u m a r ł a m