Niebieskie Ludziki , część II

No, czas coś normalnego napisać.

Na początek dziękuję za ciepłe przyjęcie opowieści o przygodach sierotki MaRysi w Szuwarach.

I doceniam, że mimo wszystko w mojej obecności powstrzymujecie się od dziwnych i pytających spojrzeń.

Tym bardziej, że ja bym się nie powstrzymał.

Dzisiaj całkiem długi trip był do stolicy naszego brudnego małego województwa.

Na film taki znany bardzo.

W sumie przerost formy nad treścią, ale całkiem zjadliwe (obejrzliwe?).

Mnie średnio urzekła opowieść o przerośniętych smurfach z dziwnymi nosami (patrz zdjęcie), trochę tego całego podniecenia nie rozumiem.

I ten trójwymiar bardzo nie bardzo (za to bilet od normalnego droższy bardzo bardzo).

Ale to tylko narzekania smutnego człowieka bez gustu.

Byłbym zapomniał, pełna relacja tradycyjnie na http://www.g.to.was.obchodzi.pl.

Coś taka wężowato złośliwa ta dzisiejsza notka,

Dziwne w sumie.

Ale lepiej tutaj, niż na co dzień.

Dzisiaj pozwalam Wam sobie ponarzekać w komentarzach, a co.

Kończyć wypada.