Bruksela cz.3

19.11.2010 - piątek

Tradycyjna dość wczesna pobudka. Najpierw przejażdżka metrem, potem wsiadamy w autobus. Wysiadamy przed siedzibą NATO i przechodzimy kawałek do muzeum informatyki. Okazuje się, że niestety musimy godzinkę poczekać, więc mamy chwilę czasu, żeby obejrzeć budynek NATO i przejść się po okolicy. Światła w Brukseli są dziwne. Strasznie długo trzeba czekać na zielone, a jak już się zaświeci, to można przejść tylko fragment drogi, bo na następnym już świeci czerwone. Po krótkiej przechadzce, wracamy do budynku, w którym mieści się muzeum. Witamy się ze starszym panem, który prowadzi nas do pokoju w którym mieści się jego kolekcja. Pan Jacques Laffut z zapałem opowiada o maszynach liczących, piszących i pierwszych komputerach, że wszyscy z zaciekawieniem słuchamy jego opowieści. W jego kolekcji oprócz sprzętu komputerowego znajdują się też: kilkudziesięcioletnia butelka Coca-Coli, rewolwer, kilka modeli samochodów. Kolekcja, której niejedno muzeum mogłoby pozazdrościć. Po wykładzie mamy chwilę na zrobienie zdjęć. A potem niestety musimy się pożegnać z sympatycznym starszym panem. Tramwajem do centrum, a tam żegnamy Maćka, panią Halską i pana Mazura, którzy jadą potowarzyszyć Kubom na targach. Reszta z nas pod opieką pani Sylwii i pana Radajewskiego wybiera się do muzeum motoryzacji. Panowie w raju... My z panią Sylwią troszkę mniej. Plan wyjścia do muzeum torebek spotkał się z silnym oporem niestety... No cóż. Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma. Idziemy pooglądać osiągnięcia techniki motoryzacyjnej. Te skórzane kanapy...Albo karoce. Cudo! Po wyjściu z muzeum, idziemy na obiad do Greka, a potem mamy chwilkę wytchnienia. Wieczorem mała delegacja z naszej szkoły (pan dyr. Jerzy Maduzia, pani Barbara Halska, pan Marcin Mazur, Marcin Grygierek i Ja) wybiera się na koncert jazzowy organizowany przez ambasadę polską. Artystka polskiego pochodzenia Aga Zarjan, wraz z zespołem. Muzyka wgniata nas w fotele. Kontrabasista po prostu genialny. A seksapil pani Agi emanuje z niej tak naturalnie, że sporo kobiet mogłoby jej pozazdrościć. Po koncercie odbywa się mały bankiet, po którym musimy bardzo się spieszyć, żeby zdążyć na ostatnie metro (metro kończy jazdę o godzinie 23).

20.11.2010 - sobota

Dzisiaj dla odmiany nie zwiedzamy niczego w Brukseli. I mamy okazję się rano wyspać! W pociągu w drodze do Brugii, miasteczka zwanego Flamandzką Wenecją. Spacerkiem przechadzamy się podziwiając piękną architekturę. Domki z czerwonymi drzwiami i oknami są przeurocze! Kierujemy się na rynek, gdzie mamy chwilkę, aby zakupić pamiątki na targu rozstawionym na środku, a później idziemy do miejsca, w którym wsiadamy w łódkę, w której płyniemy kanałami Brugijskimi. Możemy podziwiać przepiękne budownictwo, wspaniałe ozdoby świąteczne, mijamy wysepkę na której wylegują się łabędzie i różne rodzaje bardzo ciekawych kaczek. Miasteczko piękne, tylko pogoda nam troszkę nie sprzyja i jest strasznie zimno. Na rozgrzanie po krótkim rejsie udajemy się na ciepłą kawę/herbatę/czekoladę i lunch.

Po południu dołączamy do Kubów i Maćka na targach. To już ostatni dzień, wydarzenia dzięki któremu w ogóle znaleźliśmy się w Brukseli. Po przybyciu na halę mamy chwilę, aby pooglądać eksponaty, które są wystawione. A potem odbywa się rozdanie nagród. Proszę Państwa!! Mamy Brązowy Medal!! Radość, uśmiechy, uściski i gratulacje. I zdjęcia. Dużo zdjęć. A potem Kuby z Maćkiem pod opieką pani Halskiej i pana Mazura udają się na uroczystą galę, a reszta z nas wraca do apartamentów, podziwiając w między czasie tą część Brukseli, której jeszcze nie mieliśmy okazji zobaczyć nocą. Między innymi robimy zdjęcia Atomium, które jest przepięknie podświetlone.