Zawsze jedyny.

Pełna pobliskiego światła chcąca dotknąc oznakę iskierki tuliła jego, choc wiedziała że nie będzie łatwo ułożyc własną perfekcję życia. Tonęła w wodzie nadziei wierząc ochoczo w każdy blask w każdy deseń reakcji. I to ona wierzyła? Coś niespodziewanego. Wybuch wyobraźni, wsparcie księżyca, a na dzień słońce jasności. I po wielu próbach zaczęła to czuc, każdy dreszcz falował w kochaniu.

Spalila przeszłośc, tą złą oznakę ' złych wspomnień', macała powoli przyszłości myśl, tak pilną - niepewną zarazem. To co, że strach nie wierząc, że tak się dzieję, trzymał kobietę za rękę?

To miłośc skreśliła gówniany bezsens, niedoli przepych, łącząc w tym samym czasie dwa upojnie bijące serca. Ach, to ona.

Dziękuję.