pomyśl o wczoraj, dziś, jutro może nie być nic..

rezygnacja z własnych marzeń, spełnienia ambicji z pewnością nie należy do rzeczy łatwych.
dziś przypomniało mi się gdzie chciałam być. chciałam siedzieć w ławce na wyszyńskiego,
chciałam wspinać się coraz wyżej i wyżej, ale powiedziałam sobie stop. po tak ciężkich
chwilach życia zrozumiałam, że warto zwolnić. zastanowić się, pomyśleć, poszukać rozsądniejszej drogi.
ta chyba do takich należy. troszkę spokoju, izolacji od tamtego świata gdzie 'na pokaz', troszkę
samodzielności pomieszanej z potrzebą wsparcia i poczucia bezpieczeństwa. tysiąc uczniów.
chciałam być tysiąc pierwsza. nie żałuję, czasem tylko chciałabym siedzieć w ławce z tą
od zielonych kubków, mazurka i herbaty porzeczkowej. od maleńkości razem, wciąż obok,
nawet jeśli chciałaś mnie zabić grabkami w piaskownicy, a Twój pies na mnie napadł.
jestem inna, Ty jesteś inna. niegdyś nikłe gramy żalu do samej siebie. dziś wdzięczność
i uśmiech na myśl o wspomnieniach. od zawsze bliska, silniejsza, rozsądniejsza..
wciąz tutaj jesteś.. razem tak wiele choć obiektywnie prawie wcale,
ale piękna była każda chwila spędzona razem..

p.s a mój aniołek cierpi. niech ból przejdzie na mnie, co?