Głowa boli tak, jak dawno nie bolała. Bałagan cholerny. Tak wiele się zmieniło, ten pierścionek, to poważne, dojrzałe pytanie, a u mnie syf. Totalny brak pomysłu na cokolwiek. Przeiceż powinno być zupełnie inacze... Siedzę i ogladam zdjęcia, których nie powinnam, czytam archiwum, którego też czytać nie powinnam. Gdyby chcieć policzyć odwiedziny profilu na głupim facebooku, nji starczyło by na to dnia... Czuję się nie fair, nie w porządku... Już chyba nawet nie wiem co czuję... mam wątpliwości w tym, za co bym się jeszcze 3 tygodnie temu dała posiekać... Co z przeprowadzką, z mieszkaniem? Każdy spacer przez miasto, zakupy - to głupia myśl, że może Go spotkam, zobaczę ten uśmiech... W wakacje wywołał mętlik,l teraz też.. co w Nim takiego? Nie pojmuję tego... Nie rozumiem nawet samej siebie. Minęło już tyle czasu, po wakacjach wyzwałam, wmawiałam sobie, że nie będę już myśleć, nigdy się nie odezwę, udam, że nie znam... Ale tak się nie da. Kolejna noc będzie przepłakana. Chyba kocham kogoś, kto mnie nie kocha, może już nawet nie pamięta o moim istnieniu...