Wspominając tak jakoś początek liceum, pewnien październikowy wieczór i my, którzy zmieniliśmy się niedopoznania przez ten czas, z totalnym brakiem skromności musze stwierdzić, że to cholernie pozytywna zmiania.

Fajny czas, troche ciężki momentami, lecz jednak czasem można uśmiechnąć się tuż przed snem, ot tak po prostu. Miłe słowa, ciepłe gesty, popołudniowe drzemki,  rozmowy te ważne i te nieco mniej, przeplatane uniesieniami bez których pewnie byłoby nudno sprawiają, że pojawia się dość dziwne w zaistaniałej sytuacji poczucie bezpieczeństwa. Szkoda tylko, że wraz z tym w oczach pojawia się panika, która powinna być chyba zastąpiona szczęściem czy czym takim. Będzie co ma być, chyba. Bałam się ale chyba musze powiedzieć, że jest ok, tylko jeszcze troszke czasu trzeba żeby się przyzwyczaić, zawsze to raźniej mieć kogoś obok o jakby nie było podobnym toku myślenia.

http://www.youtube.com/watch?v=aphLFEpXsJg&feature=share <3