dusza jednak wieczną jest... 

Wróćmy do wakacji, do czasu niebycia dorosłymi ludźmi, odpowiedzialnymi za siebie, mieszkającymi tam a nie tu. Nie żebym narzekała na teraźnejszość, która raczej biegnie sobie obok, jest całkiem ok. Trzeba niestety przejąć kontrolę nad swoim życiem, trzeba podjąć jakieś działania. To już chyba ten czas kiedy należy być pewnym swoich decyzji i uczuć przede wszystkim, nie odpowiedzialne jest wodzenie za nos ludzi i losu, który w końcu może się zemścić. Tyko po co, skoro może jednak dojrzałość emocjonalna jest nadal na poziomie o wiele niższym od oczekiwanego, a może to zwykły strach, który stał się tak bliskim towarzyszem, że już nawet się nie da go dostrzec. O ile oczywiście to nie jest ciągle to cholernie destrukcyjne uczucie, którym kiedyś obdarzyło się nie tę jednostkę którą powinno było się obdarzyć. Czas zweryfikuje, mam nadzieję, że już za miesiąc wszystko będzie ułożone ładnie na półeczkach w główce, a na wakacje wrócę tam gdzie byłam wyjezdzajac do Wrocławia po raz pierwszy.