wyrzuty...

tak mam wyrzuty sumienia... Nie potrafię uwierzyć w to że pewnym osobą przytrafia się tyle nieszczęść na raz i tu nie chodzi o to że ktoś sobie coś złamał...zgubił, czy coś nie zdał na studiach... tu chodzi o śmierć, śmierć najbliższych... a dlaczego ja mam wyrzuty? Bo w ostatnich dniach miewałam sny, przeczucie mnie nachodziło... a ja to lekceważyłam...tzn nie mogłam sobie pozwolić na rozmowę z osobą którą to wszystko dotyczyło bo byłam zajęta... Czym byłam zajęta? wieloma sprawami teraz wydającymi mi się bezsensu... bez sensu w stosunku do rozmowy z kimś kto tego potrzebował, myślałam że można to przełożyć, a jednak nie można... jest już za późno... było już za późno, nawet wtedy nic nie dało się zrobić, ale boli mnie strasznie boli to że odmówiłam wtedy rozmowy... Przepraszam. fot. dwa zdjęcia w jednym... ukazujące jak się teraz miotam w moim wyrzucie sumienia... stare z przed może dwóch czy trzech miesięcy... byłam sama pozostawiona w noc kiedy najbardziej Cię potrzebowałam... też kogoś potrzebowałam wtedy... dlatego tym bardziej czuję się podle że ja nie porozmawiałam tydzień temu z kimś kto tego wtedy potrzebował.