Widzę te wszystkie zdjęcia na których jestem i chce mi się płakać. Moje włosy. Nijak nie pomaga tłumaczenie sobie, że to dla nich lepiej. Może też boli tak, że to był totalny random? Jakoś nie do końca mogę sobie jeszcze to poukładać.

Jakby to powiedziała Marta: nowe włosy - nowe życie.

Powinno być lepiej, a jakoś lekko dobiło.
Jest jednak progres, jestem w ospowiednim miejscu w odpowiedniej chwili. Udało mi się zmusić.

To miłe. Spróbuję.

Wczoraj odwiedzili mnie Ludzinki. Fajnie spotkać się w tej nietypowej ekipie (:
Dzisiaj spędziłam bardzo miły dzionek z Wik, jej rodziną, Arturem, Pawłem, Puti, Oposem i po części Jagodą i Hubertem. Najpierw lodowisko, które dość mocno mnie wychłodziło, potem herbatka w Misiu, spacer by zrobić zdjęcia z Jagodą do licka, wybranie się do Neapoli na gorącą czekoladę, grzańca i żarło i tak oto jestem w domu. Zmarznięta doszczętnie, zmęczona, jednak zadowolona (:

Łyżwy - dobry początek.

Jutro czas przełamac kolejne lęki i działać. Bądź co bądź mam ponad dwadzieścia lat i powinnam się brać za siebie. Teraz już tylko takie sytuacje będą miały miejsce. 

Nie lubię słuchać rozmów, w których poruszany jest temat mojej urody. Chodzi mi raczej o to pozytywne wypowiadanie się. Jest strasznie krępujące, kiedy moje zdanie jest kompletnie odmienne i niekoniecznie ma ten wydźwięk pragnienia, żeby ludzie zaprzeczali i słodzili w ten sposób jeszcze bardziej. Bo teoretycznie czasem strzelę sobie jakąś samojebkę z myślą, że całkiem spoko wyszło, ale to musi być dzień. Ogółem nie przepadam za patrzeniem na twarz w lustrze, za dużo w oczach siedzi.

Jestem głupia, ale... cieszę się niezmiernie na ten mróz. Był potrzebny. I nadal jest.

Emigranci - Na falochronie

Jeszcze dzień wyjdę stąd...