lato odchodzi

hello, darkness, my old friend,
i've come to talk with you again,
because a vision softly creeping,
left its seeds while i was sleeping,
and the vision that was planted in my brain
still remains
within the sound of silence.

in restless dreams i walked alone,
narrow streets of cobblestone,
'neath the halo of a street lamp,
i turned my collar to the cold and damp,
when my eyes were stabbed by the flash of a neon light
that split the night
- and touched the sound of silence.

and in the naked light i saw
ten thousand people, maybe more.
people talking without speaking,
people hearing without listening,
people writing songs that voices never share
and no one dared
disturb the sound of silence.

"fools" said i, "you do not know,
silence like a cancer grows.
hear my words that i might teach you,
take my arms that i might reach you."
but my words like silent raindrops fell,
and echoed
in the wells of silence.

and the people bowed and prayed
to the neon god they made.
and the sign flashed out its warning,
in the words that it was forming.
and the sign said, the words of the prophets
are written on the subway walls
and tenement halls.
and whisper'd in the sounds of silence.

boli mnie duma.

mało rzeczy było fajnych w sierpniu - kilkudniowa wizyta M. i A., praca [a raczej to, co za nią dostanę], urodziny brata [party niespodzianka, ahoj] iii... to chyba wszystko. nic się nie działo. nic pozytywnego. pierwszy września powitał mnie zmianą wychowawcy, uroczym spotkaniem z klasą. drugi - zadaniami domowymi, tematami na ustny, gadaniem o maturze 24/7.

a teraz jestem chora. czuję, że tradycją stanie się u mnie chorowanie w ostatniej klasie czegokolwiek i w najmniej odpowiednim momencie, nie chcę myśleć o jutrze jutro i pojutrze.

wracam do zadań z matmy i Przedwiośnia, które poprawi mi trochę nastrój. ;)