Milenka, znów.

And it's kill me when you're away.

Szedł szkolnym korytarzem. Z każdej strony spotykały go karcące, pełne nienawiści spojrzenia. Pomimo złośliwych komentarzy uczniów zalewających niczym lawa szkolny korytarz,  nie zatrzymywał się. Poprawiał jedynie słuchawki na uszach udając, że nie słyszy nic prócz głośnej muzyki. Przywykł już do braku uśmiechów skierowanych w jego stronę, miłych słów czy jakiegokolwiek towarzystwa.  Każdy tutajwiedział, że jest inny. Mówiono na niego "czarny ćpun".  Nikt nie próbował się z nim zaprzyjaźnić.Wiedziano bowiem, że zwiastuje to same problemy, których przecież nikt nie chciał mieć. W końcu dotarł na  koniec korytarza, w swoje ulubione miejsce. Rzucił plecak w kąt i usiadł obok niego. Wyciągnął z plecaka zeszyt i zaczął notować. Początkowo pisał przypadkowe wyrazy.Szybko jednak zorientował się, że idealnie łączą się w jedną całość i tworzą kolejny miłosny poemat. Tęsknił za jakąś bratnią duszą . I uświadamiał to sobie na każdym kroku. Przwrócił oczami, uderzył się lekko w twarz i położył zeszyt na podłodze. Zerknął na zegarek. Do dzwonka było jeszcze dobre 20 minut, więc oparł się o ścianę i zamknął oczy. Usłyszał kroki. Bęz wątpienia ktoś zbliżał się w jego stronę. Nie otworzył jednak oczu. Pomuślał, że nie warto się nikomu narażać, udawał, że śpi. Całkiem niedaleko czarnego ćpuna zatrzymało się dwóch chłopaków. Zaczęli rozmawiać na jego temat. Słyszał tylko urywki ich rozmowy. "Dziwny jest. Słucha ciężkiej muzy. Ciągle na czarno, podobno ćpa.  Kolega przyłapał go raz w łazience ze strzykawką w ręku. Zapytał po co mu ta strzykawa, ale czarny nie powiedział nic. I był zmieszany. Wiadomo, że ćpa. Z resztą, każdy w szkole tak mówi. I do tego taki chudy. Innej opcji nie ma. " Dźwięk dzwonka rozległ się w głowie chłopaka. Pomimo głośnej muzyki słuszał go jakby ze zdwojoną siłą.  Podniósł się, poprawił kosmyki długich włosów, które opadły mu na twarz i zarzucił plecak na ramię. Rzucił pełne nienawiści spojrzenie w stronę rozmawiających o nim wcześniej chłopaków i pobiegł do klasy. Jak zwykle zajął miejsce w ostatniej ławce. Nauczyciele już nawet nie próbowali go czegokolwiek nauczyć. Na lekcji stanowił jedynie ozdobnik. Jak zwykle, obserwował co dzieje się za oknem. Jak zahipnotyzowany śledził kazdy ruch przechodniów, jadące auta i wszystko, co działo się na zalanym słońcem placu przed szkołą . Nagle drzwi do klasy się otworzyły. Do środka wsunęła się nieśmiało ubrana na czarno, szczupła dziewczyna. Dała nauczycielce jakąś kartkę tłumacząc, że jest nowa. Matematyczka wskazała jej miejsce obok czarnego ćpuna. Klasa wymieniła porozumiewawcze spojrzenia i wybuchnęła śmiechem. "ZAMKNIJCIE SIĘ, DO CHOLERY"- syknął czarny i odsunął krzesło zapraszając tajemniczą dziewczynę do ławki. Uśmiechnęła się do niego blado i usiadła. Przez całą lekcję czuł na sobie jej spojrzenie. Nie odwracał się jednak. Bał się odrzucenia. W końcu zadzwonił dzwonek. Czarny wyszedł na przerwę pierwszy, z resztą jak zwykle i udał się w stronę WC. Był już całkiem niedaleko łazienki, gdy poczuł na ramieniu jakiś zimny dotyk. Odwrócił się energicznie. Jego oczom ukazała się piękna twarz dziewczyny z ławki. "Witaj"- wypaliła z pośpiechem. "To wcale nie prawda, że ćpasz, nie? " Chłopak przyjrzał się jej badawczo i przewrócił oczami. "Nie"- odpowiedział cicho. "Mam hemofilię.Widzę, że już słyszałaś o wpadce ze strzykawką". "Dlaczego im nie powiedziałeś?"- zapytała nowa głową wskazując tłum uczniów oblegających korytarz. Czarny wzruszył tylko ramionami i nacisnął klamkę. "Poczekaj"- usłyszał błagalny głos dziewczyny. "Mam coś dala ciebie." Uśmiechnęła się i zostawiając w jego ręce małą, zmiętą karteczkę zniknęła w tłumie. Na kartce widniał duży, czarny napis: "PAMIĘTAJ, TO, ŻE SIĘ WYRÓŻNIASZ NIE CZYNI CIĘ GORSZYM".