.

upssss.. potykam się o książki, obijam o ściany, zahaczam o klamki, nabijam sobie siniaki, rozcinam skórę do krwi, obgryzam skórki, wyrywam włosy. sama na siebie działam dziś wyjątkowo destrukcyjnie. 'póki mam dokąd wracać, nie boję się wspomnień'. nieprawda. boję się ich, chociaż wracam co noc do tego samego mieszkania. chociaż co noc pokonuję tą samą drogą, to przecież tylko dla mnie gasną na ulicy wszystkie latarnie. żebym mogła się potknąć, nabić sobie porządnego guza na otrzeźwienie. wciągam dym w płuca, miał mnie pobudzić a usypia. nocą śnię tylko złe sny, nikt ich nie pilnuje. już. nie to miejsce, nie ten czas. wciąż na to cierpię, chociaż staram się zachorować na mikroskopijną czułość do małych rzeczy, drobnych spraw, małych głupot. a potem marszczę brwi, chociaż z mojej twarzy możesz wyczytać coś zupełnie innego. nie jestem zła. jestem tylko trochę niepoukładana. i wciąż najlepiej pisze mi się o samej sobie. wciąż najlepiej uzewnętrzniam się pisząc. chociaż - jeśli to kartki - gubię je. jeśli to internet to i tak żadnej prawdy w tym nie ma.