Nasze morze!

Chwyta mnie przeogromna wdzięczność za to, co mam.
Bo mam tak wiele.
Tak wiele.
Tak wiele.
Powoli się rehabilituję i to jest fantastyczne uczucie! <3

Przygoda
Przyjaciel
Przyszłość

No i szczęścia!

Rozmawiamy. Mówimy.
Gadamy.
O wszystkim.
To cenne.

Powiedz wdzięczna kobzo moja
U mnie lico duma twoja
Cóż może być piękniejszego
Nad człowieka rycerskiego
Husarz zasie w mocnej zbroi
Warownym obozem stoi
Który po sytym obiedzie
Straż zarazem swą zawiedzie
Pod świętym chorągwiami
Głośny trąbom i bębnami
Bieży pochylony lasem
Dla sławy dla zysku czasem
Idzie żołnierz borem lasem
Przymierając z głodu czasem
Suknia na nim nie blakuje
Wiatr przez dziury przelatuje
Trzeba by go poratować
Soli jemu nie żałować
Powiedz wdzięczna kobzo moja
U mnie lico duma twoja
Aż ktoś znowu zacznie myśleć
Żeby mną se mordę wytrzeć
Czuwaj

Marcyś

Czuły Opiekun

Jestem zauroczona.

Jak piorun.
Jak w ogień.

Smutek
Radość
Strach
Niepewność
Ulga
Pewność
Ulga
Ulga
Ulga
Spokój
Niepewność
Spokój
Ulga.

Emocje.

Myśli się gniotą
We wzory
Origami
Uładź
Uprasuj
U

Muszę zacząć pisać

Teraz kiedy zostaliśmy sami możemy porozmawiać książę jak mężczyzna z mężczyzną
chociaż leżysz na schodach i widzisz tyle co martwa mrówka
to znaczy czarne słońce o złamanych promieniach
Nigdy nie mogłem myśleć o twoich dłoniach bez uśmiechu
i teraz kiedy leżą na kamieniu jak strącone gniazda
są tak samo bezbronne jak przedtem To jest właśnie koniec
Ręce leżą osobno Szpada leży osobno Osobno głowa
i nogi rycerza w miękkich pantoflach

Pogrzeb mieć będziesz żołnierski chociaż nie byłeś żołnierzem
jest to jedyny rytuał na jakim trochę się znam
Nie będzie gromnic i śpiewu będą lonty i huk
kir wleczony po bruku hełmy podkute buty konie artyleryjskie werbel werbel wiem nic pięknego
to będą moje manewry przed objęciem władzy
trzeba wziąć miasto za gardło i wstrząsnąć nim trochę

Tak czy owak musiałeś zginąć Hamlecie nie byłeś do życia
wierzyłeś w kryształowe pojęcia a nie glinę ludzką
żyłeś ciągłymi skurczami jak we śnie łowiłeś chimery
łapczywie gryzłeś powietrze i natychmiast wymiotowałeś
nie umiałeś żadnej ludzkiej rzeczy nawet oddychać nie umiałeś

Teraz masz spokój Hamlecie zrobiłeś co do ciebie należało
i masz spokój Reszta nie jest milczeniem ale należy do mnie
wybrałeś część łatwiejszą efektowny sztych
lecz czymże jest śmierć bohaterska wobec wiecznego czuwania
z zimnym jabłkiem w dłoni na wysokim krześle
z widokiem na mrowisko i tarczę zegara

Żegnaj książę czeka na mnie projekt kanalizacji
i dekret w sprawie prostytutek i żebraków
muszę także obmyślić lepszy system więzień
gdyż jak zauważyłeś słusznie Dania jest więzieniem
Odchodzę do moich spraw Dziś w nocy urodzi się
gwiazda Hamlet Nigdy się nie spotkamy
to co po mnie zostanie nie będzie przedmiotem tragedii

Ani nam witać się ani żegnać żyjemy na archipelagach
a ta woda te słowa cóż mogą cóż mogą książę



Nie wiem nic.