Cicha Woda cz. 21

Babcia widziała , że chce zostać z listem sam na sam więc udała się do kuchni aby dalej piec ciasteczka. Przyłożyłam list do nosa. Pachniał nim . Wzięłam głęboki wdech i zabrałam się do czytania listu. 

Droga Lexi ! - brzmiał nagłówek. 

Chyba po raz setny będę cię przepraszał ale to wciąż za mało. Nie wiem jak wyrazic to co czuje. To jak żaluje tego wszystkiego i jak mi ptzykro. W zyciu chyba nie zrobiłem gorszej rzeczy a sam mówiłem ci o swojej przyszłości, o swoich czynach. W tym liście jeszcze raz na spokojnie chce ci wszystko wyjaśnić. Nasze poznanie owszem było przypadkowe. Jednak mój brat także był wtedy w tej pizzeri .Sprawdził cię i dowiedział się o stanie majątkowym twoich rodziców. Dlatego właśnie znalazłem się w twoje szkole i klasie. Miałem cię rozkochać i najpierw wyłudzić pieniądze jednak Brad wpadł na pomysł porwania. Nie sądziłem wtedy, że będziemy mieli ze sobą tyle wspólnego. Że tak bardzo się od Ciebie uzależnie i pokocham cię. Bo ja Cie kocham Lexi i to z całego serca. Za kilka dni wyjeżdżam. Chce pozostać jeszcze przy babci . Mam nadzieję , że zapomnisz o mnie i o krzywdzie jaką ci wyrządziłem. Jestem draniem i nie zasługuje na Ciebie. Jesteś wspaniałą i mądrą dziewczyną która zasługuje na wszystko co najlepsze. Zawszę będę Cię kochał.

Zegnaj. 

Kris. 

Czytając ten list płakałam. Zrozumiałam, że już nigdy mogę go nie spotkać, już nigdy nie wtulę sie w jego umięśnione ramiona. To on sprawił, że przełamałam się i wsiadłam na motor. Jemu to zawdzieczałam. Zrozumiałam także, że wybaczyłam mu to wszystko. Czym prędzej pobiegłam do siebie. Moje stare ubrania rodzice wyjeli ze śmieci , uprali i poskładali. Byłam wdzięczna. Zrozumiałam , że tamten styl do mnie nie pasuje, że chce być sobą a nie udawać kogoś innego. Założyłam na siebie pierwsze lepsze jeansy, białą koszulkę i baleriny. Zarzuciłam torbe na ramię i zbiegłam na dół. 

- Babciu mam do załatwienia sprawę . Niedługo będę. 

Wybiegłam jak oparzona z domu. Miałam nadzieję , że zastanę go w szpitalu. Złapałam taksówkę i podałam adres placówki w której przebywała jego babcia. Na nieszczęscie na mieście były korki więc do szpitala dotarliśmy po około godzinie czasu. W recepcji zapytałam o salę w której leżała pani Duns. Skłamałam , że jestem z rodziny bo inaczej nie wpuściła by mnie do sali. Poszłam pod wskazany numer jednak przy łóżku staruszki nie było nikogo. Podeszłam bliżej i przedstawiłam . Powiedziałam,że szukam Krisa. Widać było, że jest bardzo słaba i schorowana. Wzięla mnie za rękę i drżacym głosem powiedziała. 

- Dziecko, Kris leży piętro wyżej. Został pobity i to przez własnego brata. Jest w bardzo cięzkim stanie.

Nie mogłam uwierzyć w to co słyszę. Podziękowałam pani Duns i pobiegłam na górę do sali w której on leżał.

ciąg dalszy za chwile :) cieszycie sie ?