tu nie ma nieba
Dodano: 8 LUTEGO 2017
marynińskie
marynińskie
Zabierałam się do tego od dłuższego czasu, ale brak mi zjdęć.
Choć jest ich tak wiele, brak mi nowych, pokazujących coś innego, bo przecież tyle się zmienia.
Ogólnie okres zimowy jest martwy. Niewiele się chce i niewiele można.
Pozostają inne przyjemności, czytanie książek, zaleganie w domeczku, palenie, głaskanie kota i drapanie za uszkiem psa.
Sesja niemal skończona, zostało już mało.
Brakuje mi niestety ciągle grosza, tak więc będe zapewne musiała iść do pracy, i schylać kark przed pracodawcą, a na pewno schylać się po słuchawkę. Chciałabym wycharczeć 'niedoczekanie!", ale już dawno musiałam stłamsić krzyk.
Powrócił Pan dobry i łaskawy, przywiózł ze sobą tyle radości, pogody i czegoś wyjątkowego, że świat (choć na kilka dni) stał się lekki, dobry i w sam raz do życia.
Ciesze się, ciesze się bardzo na tego Szprynca.
Boję się myśleć, że mogłoby być inaczej.
Z ostatnią rezerwą samodzielności czekam na każdą wiadomość.
I zmienia się wiele, ktoś na coś się decyduje, wszędzie zmiany, zmiany i zmiany...dochodzą obowiązki i nowe radości. Pozostaje mi kibicować inny i cieszyć się z ich decyzji.
