37.

no więc. pogodziłam się już z myślą, że mnie się nie da kochacm, no bo to jest kurde awykonalne. ale mimo wszystko cały czas czekam, czekam na kogoś kto pokocha moje wady i nawyki. kto będzie chciał być ze mną. ze mną, a nie osobą jaką tworzą wszyscy na około. ja nie jestem tą sympatyczną, zawsze wesołą dziewczyną. ja tez mam probelmy, tez się boję. każdy dzień to dla mnie nowa walka, walka o to by nikt nie znalazł wejścia do mojej psychiki. każdego dnia boję się, tak cholernie się boje, że ktoś spróbuje rozdrapać stare rany, że ktoś pozna za dużo mnie. nie chcę tego. mimo tego, że wiele osób uważa mnie za dziwną osobą, która nie wie czego chce. ale tak wcale nie jest. wiem czego chce, wiem że chcę być szczęśliwa tak cholernie tego chce.jednak rzygać mi się chce tymi wszystkimi uśmieszkami, słodkimi tekstami i maślanymi oczkami. nie znosze tych pieprzonych motyli w brzuchu, skurczów żołądka i nóg jak z waty. serio to wszystko doprowadza mnie do szału. mi wystarczy tylko ktoś kto nie będzie czepiał się kiedy płaczę, kto będzie śmiał sie ze mną, komu będę potrzenma, kto mnie pokocha, kto dostrzeże we mnie to czego nigdy wcześniej nikt nie widział, kto po prostu będzie żył dla mnie i ze mna. chciała bym mieć kogoś, kogoś do kogo mogę się przytulić kiedy tylko zechcę. kto będzie przy mnie, kto będzie moim szczęściem. 

i wiem, że ta notka jest tragiczna ale potrzebuję sposobu żeby to wszystko ogarnąć. bo tak serio to ja się boje samej siebie. chciała bym nie mieć uczuć. wtedy wszystko było by łatwiejsze.

a tymczasem wracam do oglądania bajek : ) stwierdzam fakt , że bajki z okresu mojego dzieciństwa były o niebo lepsze. mam dość tego smutowanego myszki miki, czy plastkiowego kubusia puchatka. ja chcę swojego Reksia, Krecika i Smerfy. kurwa. 

Śmiejecie się ze mnie, ze jestem inna, a ja śmieje się z was, ze jesteście tacy sami !