...

Hejooo

Oczywiście samobójstwo jest pewnym aktem odwagi i to ogromnej, ale nie widzę potrzeby, żeby udowadniać swoje bohaterstwo w ten sposób, decydując się na stratę wszystkiego co się posiada. Wszyscy miewamy gorsze dni, dla jednych będzie to tylko jeden, zły dzień, dla drugich będzie to 365 koszmarnych dni. I mówię to, bo wiem czym jest depresja, w czym przejawia się ta zmora, dlatego jestem pewna, że mając przy sobie silną wolę i najlepszych ludzi na świecie da się ją pokonać. Jest to ciągła walka życia ze śmiercią, samobójcy wybierają to drugie, gdyż zazwyczaj boją się życia, a śmierć wydaje im się przyjaciółką, ukojeniem czy ucieczką od wszystkich problemów, ale niestety też od wszystkich radosnych momentów z naszej egzystencji. Nie widzę powodów, aby bać się życia, gdyż sami piszemy swoje scenariusze. Życie leży w naszych rękach i tylko czeka aż za przeproszeniem ruszymy tyłek, i pokierujemy nim tak, że ani ono, ani my nie będziemy tego żałować. Każdy kiedyś upada, nie każdy wstaje. Ale wiem, że większość tych, którzy nie wstali, byli w stanie zrobić to w każdym momencie i jedyne co im na to nie pozwalało to zmęczenie. Apeluję do tych, którzy zmierzają się z odwieczną decyzją "życie czy śmierć", nie dajcie się zwieść, nikt nie wie co czeka nas po śmierci i czy tam przypadkiem nie będzie gorzej.
"Ciężko jest wtedy wstać i znaleźć sens dalszej egzystencji. Ale ja Ci mówię, wstań i walcz, to Twoje życie, Twój największy skarb."            

Bajoo