.

Ostatnio cały czas obarczam się słowem życie, Może jest to jedno słowo, ale jak wiele ono znaczy. Dużo ludzi mówi, jakie to życie jest żałosne, straszne czy gówniane nie mogę pojąć jeden rzeczy, dlaczego niektórzy tak mówią, chociaż nie zaznali jeszcze smaku życia. Po co siedzicie w domu płaczecie i mówicie, że życie jest do dupy i próbujecie popełniać samobójstwa? Coraz więcej widzę nekrologów bardzo młodych ludzi. Może to właśnie oni narzekali na życie i tak ich Bóg ukarał? Nie wiem i nie jestem w stanie tego wszystkiego pojąć. Życie jest pustką dla wielu ludzi, też nieraz, gdy siedzę w łóżku popijam dobrą herbatę i słucham cały czas jednej piosenki, która jest mi bliska jak mój przyjaciel, myślę o życiu, śmierci i o tym jak będzie za parę lat. Boję się śmierci, tak strasznie się jej boję. O śmierci myślę nieraz jak małe dziecko, że gdy umrę w niebie będę gadać z ludźmi, i będę mieć pogląd na wszystkich ludzi na ziemi, że będę bawiła się w małego duszka i będę straszyła ludzi, że cały czas będę patrzeć na swoje dzieci i będę cieszyć się każdą ich chwilą razem z nimi. Ale nigdy ich nie dotknę chciałabym takie życie, ale gdy tak słucham tej jednej piosenki śmierć wygląda mi na jedną wielką pustkę, w której zasnę i nie obudzę się już nigdy. Tego boję się najbardziej. Wiem, że moje życie jeszcze może trwać długo, ale to też zależy od mojego towarzystwa. Co jeżeli poznam złych ludzi i zaćpam się w bardzo młodym wieku? Nie chce tego wiec uważam na swoje życie, próbuję cieszyć się każdą moją sekundą życia, lecz kiedyś się to skończy. "Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy nas już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku naszych rąk, czy ubrania zapomną o zapachu naszych ciał? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o nas, będą dziwić się naszego zniknięcia - zapomną. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc. Pomyślałeś kiedyś jakby to było? Czasami chciałbym tak po prostu uciec od rzeczywistości, zatracić się w samym sobie. Zapaść się pod ciężarem własnego ciała, utonąć w mroku. I to po to, aby wreszcie zaznać chwili spokoju. Z dala od środowiska, z dala od ludzi, z dala od hałasu, z dala od Ciebie, z dala od siebie, z dala od własnego ciała, od myśli. "

Nigdy nie dorośniemy.