po prostu pastelowe.

TAK.

czas..

aż strach pomyśleć.

kształtuje Cię tak długo

a za chwilę, przez niego, nie jesteś już sobą.

patrzysz w lustro.. tęsknisz do starego 'ja'

tęskinisz do siebie.

a nawet jeśli coś tu po sobie zostawimy ?

nie będziemy bezimiennymi niezapamiętanymi, ludźmi którzy każde święta przygotowywali z bezsensownym zaangażowaniem, jak gdyby nikt nie obchodził ich w tym samym czasie.

tylko to, że ówcześni ludzie przyznają nam rację

zatrzymają, pokiwają w zadumie głowami, mrucząc 'tak, racja'

może nawet się zachwycą ?

może będą wychwalać nasz geniusz, inteligencję, niespotykaną klasę i umiejętności..

w końcu umrą,

a następne pokolenie, zachwycone tak samo, też umrze.

co prawda, mądrzejsi wprawią to w ruch, wprowadzą w życie.

będą je mieli po prostu prostsze, bez dojścia do wniosków przez swoje doświadczenie.

a może po prostu sprawią im przyjemność..

każdy żyje dla każdego.

warto żyć, aby kiedyś, komuś, sprawić tym przejemność ?

komuś, kogo przecież nie znasz, nie poznasz, nie zobaczysz, nie dotkniesz, nie porozmawiasz z nim. nie.

Telefony tuż przy łóżkach wciąż słuchają namiętności,
a neony w moim mieście zmuszają, zmuszają do miłości;
zmuszają do miłości.