Refleksje...

Czym jest życie? Kiedy możemy być pewni, że jest coś warte?

Wciąż zadaje sobie to pytanie, kim jestem, po co jestem, jaki to ma sens...

I dopóki wiem, że idę, że wstaję, że cierpię i się raduję, wiem że żyje...że ŻYJĘ nie egzystencjuje!

Nasze życie byłoby o wiele bardziej kolorowe i radosne,

gdybyśmy potrafili jak dzieci radować się z tych najmniejszych rzeczy,

tych najmniejszych drobiazgów, uśmiechu drugiej osoby,

tego że wciąż każdego nowego dnia wychodzi Słońce,

z tego wszystkiego...co dla nas normalne, nie zauważalne, bo

jak może cieszyć coś co nie przemija?

Abyśmy docenili wartość wschodzącego słońca musiała by nastać epoka lodowcowa...

                                                                                       ...ale czy wtedy nie byłoby już za późno?

Człowiek jest skarbem dopóki jest czysty jak dziecko, dopóki jego radość nie ogranicza się do pogodni za pieniądzem
i innymi wygórowanymi ambicjami, dopóki dostrzega świat w kolorach i widzi te najmniejsze dobre rzeczy,
dopóki zdaje sobie sprawę z tego kim jest i dzięki Komu jest, wtedy nikt nie jest wyższy od niego poza samym Stwórcą.

"Cieszmy się, z małych rzeczy bo, wzór na szczęście w nich, zapisany jest"

http://www.youtube.com/watch?v=C2Z7oEu5nCE