Could it be worse?

'Maybe that was why she couldn't cry, she realized, staring dry-eyed at the ceiling. Because what was the point in crying when there was no one there to comfort you? And what was worse, when you couldn't even comfort yourself? '

Nic dodać, nic ująć.

Nie wiem co mam pisać.

Jak się wali to wszystko.

Chyba jeszcze nigdy tak nie miałam.

Wielki ból dupy z tego powodu, że zajęliśmy IV miejsce na Gali w Poznaniu.

Nie mogę się z tym pogodzić.To już nie chodzi o nagrody, ale sam fakt, że nikt nie docenił naszej ciężkiej pracy.

Tyle zapierdalałam. Włożyłam w to tyle serca i energii.Wierzyłam w ten projekt. Kosztowało mnie to wiele wyrzeczeń i nerwów.Najgorsze jest, że na podium stanęły projekty, które nie były tak dopracowane, jak nasz.

Szkoda gadać. Jeszcze wygrałam aparat - Nikon Coolpix.Wszystko pięknie, ładnie tylko potrzebuję nowego telefonu! Muszę go teraz opchnąć.

Poza tym znowu zjebałam egzamin na prawko.Nie mam już sił i nerwów na to. Na jazdach jest idealnie a jak wsiadam do 'L-ki' egzaminacyjnej to noga automatycznie zaczyna mi drżeć. Chyba tego nie zdam.A śnieg za pasem.Także pozdrawiam siebie.

To, co chyba niszczy najbardziej to super atmosfera w klasie. Chyba mogę już zapomnieć o mojej długoletniej przyjaźni.Nie zapowiada się na zmiany. Te dziwne insynuacje, gdy ja jestem 

obok są żałosne.Boli, gdy osoba, którą znasz tyle lat potrafi robić tyle świństw i wcale się tym nie przejmować.

W szkole pełnie funkcje dekoracyjną.Siedzę i wysłuchuję jak jest śmiesznie i jak zabawnie.

Co raz więcej nauki.Nie wiem jak ja to wszystko ogarnę.Milion sprawdzianów mnie czeka.

Jeszcze ten listopad.Idealny do mojego nastroju.

Nic tylko się upić.