Heh

Mój ukochany i jego przesłodki braciszek.

To zdjęcie ocieka słodyczą do tego stopnia, że powinno być zakazane.

Tęsknię za nimi.

Kurwa jak ja cholernie tęsknię.

Minęły już 34 godziny i 45 minut odkąd Cię nie widziałam i szczerze mówiąc nie wiem, ile dam radę...

Najgorsze, że trzeba wrócić do tego żałosnego warszawskiego życia, pozałatwiać żałosne sprawy ze studiami i pieprzonym prawem jazdy. Zapewne spotkać się z paroma osobami, miecić uchachanym ryjem i opowiadać jak to się dobrze nie bawiłam, albo co gorsza słuchać opowieści innych.

Nie mam ochoty na żadnych ludzi. Nawet mi się z nimi pisać nie chce.

I niech mi do Wielkiej Rzepy ktoś powie dlaczego w tym zasranym mieście w ogóle nie ma klimatu.

Miasto śmierdzi, ja chcę na wieś.

Muszę dobrze zdać ten rok, to na drugi wypierdalam stąd do Bydgoszczy, ona śmierdzi mniej i jest bliżej ekipy.

Pozdrowienia dla:

Tabisia :*

Alexia:*

Mamy Tabisia;*

Zuzy;*

I dla całej reszty ludzi, która się przysiadała do nas tego roku.

No tęsknię no....