Tomrzeczką

Myślę o Tobie.
Jesteś w porzeczkowym sadzie.

Czy ja śnie na jawie czy tylko marzę?

Odgadaniam się od ataków myśli niedoskonałych.

Przecież nie wierzę w perfekcje miłości.

Choć serce już bardzo do Ciebie chciało
to jednak strachem się w klatce zatrzymało.
Nie mogę się z niej uwolnić.
Psuje mi wzrok, węch i czucie.

Nie widzę Cię już, nie rozmawiam.
Nie czuję już porzeczek.
Pojawił się ktoś inny...

Przyjdź do mnie nocą i znów mi się przyśnij.
Dotknij mojej twarzy, bym mogła uwierzyć.

Powiedz, że kochasz wszystkie moje lęki i obawy.

Przytul, bym czuła się wreszcie bezpieczna.

Popatrz mi w oczy i poczuj jak bardzo
chce być już częścią Ciebie.

Z zawiązanymi oczyma poznam Cię,
gdy wreszcie zjawisz się tu.
Ale teraz w moim pokoju pada deszcz, toną książki i łóżko.

Siedzę przy lampie, moje serce leży gdzieś przy drzwiach.
Jest wierne i ciągle czeka.
Mój umysł nie opuszcza mnie,
choć nie spałam już tak długo...

Przepływa ta od Ciebie papierowa łódka.
Ona mówi mi, że zawsze będziesz tu, w mojej głowie.

Gdy nagle toniemy w przeszłości.
Próbuję Cię z niej wyciągnąć,
ale coś pęta twoje wnętrze.
A przecież labirynt już się kończy.
Brak mi sił, spadam razem z Tobą.
Utrzymuje Cię spruchniały konar.
A ja składam obietnicę.
Mały, bezbronny miłości pocałunek.

Nagle budzę się.
Staje przed lustrem, dotykam szkła.
Jestem tu sama, pęka mój świat.

 INK.

 https://www.youtube.com/watch?v=gKM15TaKLUI