Wszystko tak samo cz. 31

Na śmierć i życie cz. 2, zapraszam!

http://www.photoblog.pl/opowiadaniazsercemx3/172958813/na-smierc-i-zycie-cz-2.html

Wszystko tak samo cz. 31

Biorę łyk owocowego naparu, a moje myśli kierują się w stronę Patryka. Czuję się jak w pułapce. Pragnę go, naprawdę. Chociaż znam go dopiero tydzień. Dawno nie darzyłam kogoś tak intensywnym uczuciem. Z drugiej strony& Boję się. Cholernie. Wciąż słyszę plotki o jego zdradzie, że lubi się bawić dziewczynami. I do tego wszystkiego dochodzi jego zmarła życiowa partnerka. Patrycja nawiedza moje myśli mniej więcej kilka razy dziennie. Nie chcę się do tego nikomu przyznawać, ale przejrzałam całą jej tablicę na facebooku, a wstawiała naprawdę dużo postów. Czuję, że zaczynam mieć obsesję na jej punkcie. Chciałabym ją poznać, dowiedzieć się jaka była i dlaczego jej śmierć tak bardzo się na wszystkich odbiła. Ktoś dotyka mojego ramienia, a ja odskakuję jak oparzona i odwracam się szybko. To tata. Patrzę na niego przez chwilę po czym mocno się do niego przytulam. Zanim zdążę się opanować, rozklejam się na całego. Po moich policzkach zaczynają spływać łzy. Już po chwili szlocham w ramię mojego ojca, a on głaska mnie po głowie. Nie wiem, dlaczego płaczę. Po prostu czuję, jakby na sercu leżał ogromny kamień, a w gardle było coś, co przeszkadza mi w oddychaniu. Mam wrażenie, jakby wszystko działo się zbyt szybko.
-Cii& Aleńko, co jest?- chce wiedzieć tata- Ktoś ci coś zrobił? Filip? Ten twój nowy chłopak? Źle się czujesz w nowej szkole? Powiedz mi.
Ale ja tylko kręcę głową, bo nie mam zamiaru mu o niczym mówić. To jest sprawa pomiędzy mną, a moimi chorymi wymysłami na temat Patrycji. Sama muszę sobie z tym poradzić.

***
Budzę się o 5:32. Wiem, że już nie zasnę, więc przebieram się szybko w legginsy i luźny podkoszulek. Włosy spinam w koka, zakładam słuchawki na uszy. Z szafy wyciągam buty do biegania. Muszę pamiętać, żeby poprosić rodziców o nowe, znowu o tym zapomniałam. Zbiegam po cichu po schodach, żeby nikogo nie obudzić. Wsuwam stopy w adidasy, a sznurówki mocno zawiązuję i wpycham do środka. Punkt 5:40 wybiegam z domu.
Wczoraj tata jeszcze przez kilka minut próbował coś ze mnie wyciągnąć. Kiedy zorientował się, że niczego się nie dowie, zrobił mi moje ulubione gofry z dżemem truskawkowym i zaniósł do salonu. Obejrzał ze mną Top model, obejmując mnie ramieniem jakby próbował mnie przed czymś  ochronić. Potem kazał mi się szybko umyć i pójść spać. Musisz odpocząć, miałaś ciężki dzień. W drodze do pokoju prawie zderzyłam się z Filipem. Zobaczył moją zapłakaną twarz i otworzył usta, zapewne, żeby zapytać o przyczyną moich łez. Zanim zdążył się odezwać, uciekłam do mojego pokoju. Nie miałam ochoty z nikim rozmawiać.
Biegnę ulicami miasta, a muzyka dudni mi w uszach. Obudziłam się w znacznie lepszym humorze. Zdecydowałam co zrobić Patryka. Dzięki temu jestem o wiele spokojniejsza. Mijam śliczne domki z dużymi ogrodami. Zdecydowaliśmy się zamieszkać na jednym z najbogatszych osiedli w mieście. Dopiero po kilku tygodniach pobytu w Polsce, odzywa się we mnie tęsknota do Paryża. Nie powiedziałam Patrykowi całej prawdy. Stolica Francji to jedno z najpiękniejszych miast, w jakich kiedykolwiek byłam. Zakochałam się w nim już pierwszego dnia. Uwielbiałam chodzić rano na targowisko Marche des Enfants Rouges, i kupować tam składniki na pyszne ciasto albo smakowity obiad, jakie przygotowywała moja mama. Jest mistrzynią w kuchni. Skończyłam technikum gastronomiczne, a potem poleciała do Francji, żeby się kształcić dalej w tym kierunku. 

cdn.

Priim