Przebudzenie cz. 45 cd.

https://www.youtube.com/watch?v=DNC9uQGuAww

"PRAWIE JAK MIŁOŚĆ" CZ. 10 - KLIK

"Przebudzenie"

cz. 45 cd.

- Zaraz pójdziemy coś zjeść - informuje mnie. Pół godziny później, idziemy już jedną z ulic podziemnego miasta w kierunku ulubionej jadłodajni Josha. Opowiada mi o mieście. Jak powstało, co jest gdzie, ale ja Go nie słucham. W głowie mam tylko Jareda. Zastanawiam się jak Go znajdę, skoro nie wiem nawet gdzie szukać. Czuję na sobie wzrok tych wszystkich ludzi. Wiedzą kim jestem. Wieści rozchodzą się bardzo szybko. Większość oddaje mi pokłon gdy przechodzę obok. Zaczyna boleć mnie buzia od ciągłego powtarzania, że jestem taka sama jak oni i nie chcę szczególnego traktowania. Josh mówi mi, że powinnam się przyzwyczaić. Wiem jednak, że nie uda mi się to. Idziemy więc dalej a ja staram się nie zwracać uwagi na to, jak zachowują się wobec mnie inne zmory. Zamiast tego uważnie obserwuję każdy zakamarek miasta. Jest ogromne i bardzo mroczne. Ulice wyłożone są z kamieni wielkości zaciśniętej pięści. Budynki przeważnie z czerwonej cegły. Drewniane dachy co nie robi problemu, ponieważ tutaj deszcz nie może zaskoczyć. Chce mi się śmiać gdy widzę te wszystkie dziwne nazwy. Czuję się jak w średniowieczu. Jednak to miejsce ma swój niepowtarzalny urok. Wchodzimy do jadłodajni i od razu dostrzegam rudą czuprynę Colina. Macham mu a On posyła mi szeroki uśmiech, gdy mnie dostrzega. Josh idzie po coś do jedzenia a ja postanawiam porozmawiać z nowym znajomym.

- Cześć Colin - daję mu buziaka w policzek. Na Jego twarz wypływa rumieniec. Koledzy ze stolika przyglądają się Nam z szeroko otwartymi oczami.

- Cześć Elle co słychać? - pyta. Znów ten sam nieśmiały ton.

- U mnie wspaniale. Twoi koledzy dziwnie na nas patrzą - zagaduję.

- Aaa, oni. Pewnie dlatego, że nie wierzyli mi, że Cię poznałem. A w to, że z Tobą rozmawiałem to już w ogóle - odpowiada tym razem swobodniej.

- Więc teraz już będą musieli uwierzyć. Słuchaj mam sprawę - uśmiecham się.

- Służę pomocą - odwzajemnia gest.

- Nie wiesz przypadkiem gdzie mogłabym znaleźć Jareda? Wiesz, tego upadłego - pytam przestępując nerwowo z nogi na nogę. Boże spraw żeby On wiedział.

- Pewnie, że wiem. Na starej dzwonnicy - dziękuję Ci Panie. Dziękuję, dziękuję, dziękuję.

- Wytłumaczysz mi gdzie to jest? - proszę Go.

- Mogę Cię tam zaprowadzić jeśli chcesz.

cdn.

Patrycja

FANPAGE