opowiadanie 4.

Jestem dziewczyną ... Dziewczyną, która pragnie czegoś co jest dla niej nie osiągalne . Siedząc na fotelu rozmyślam patrząc w błękitne niebo. Płaczę ... dlaczego ? Bo go kocham. Tak, dobrze przeczytaliście , kocham go. Nikt z moich wcześniejszych chłopaków nie działał na mnie tak silnym uczuciem. Mimo tego, że moim kolegą, zawsze będzie kimś wyjątkowym. Wszystko co on kocha, lubi jest dla mnie wyjątkowe, Jego ulubiona piosenka,film..Od 3 miesięcy, mam zamiar dać mu list. Zwykły list, w którym przelałabym swoje wszystkie uczucia na papier. Włożyłabym go do torby, w której byłby prezent na jego 15 urodziny. 25 czerwca jest dla mnie dniem szczególnym. To on wtedy się narodził, chłopak o przepięknym imieniu - Fabian. Pamiętam jak pierwszy raz go zobaczyłam , jego sylwetka chodz smukła i nieśmiała bardzo mi się spodobała.Był ubrany w czarną bluzkę z brązowym nadrukiem , jeansy podkreślające jego szczupłe kończyny.Słychać było jego głos - miód dla uszu. Nagle gdy skończył rozmowę z kuzynami odwrócił się w moją stronę Jego twarz była szczupła i lekko opalona, usta o kolorze soczystej maliny, włosy - krótko ścięte czarne, oczy ... to one były najpiękniejsze - wielkie piwne oczy wpatrujące się w moją twarz. Oczy badające każdy mój szczegół anatomiczny. Patrzył na mnie jak na obcą osobę, ale do dziś pamiętam ten wzrok. Oto ja - 14-letnia, mała, nieśmiała szatynka o niebieskich oczach, która zakochała się w kimś kto mimo, że traktuje ją jak zwykłą koleżankę, patrzy na nią ... po prostu patrzy i to jest piękne. Kiedyś napewno powiem mu prawdę, nie będe oczekiwała czegoś w zamian, nie oczekuję chodzenia za ręke, całowania się w miejscach publicznych- Chcę jednego ... żeby poprostu wiedział, że ja go KOCHAM. Kiedyś podejdę do niego, spojrzę mu w oczy jak nigdy dotąd i rzucę mu się na szyję ze łzami w oczach krzycząc to, co zawsze chciałam mu powiedzieć ...