107.

Nie pozwól mi cierpieć z braku Ciebie.

Ile powinnam poświęcić, by być taką, jakiej szukasz?

Nie jesteś doskonały, lecz sprawiasz, że życie ma wartość...

Za dużo chcę, za bardzo pragnę.

Nigdy nie będę w stanie odmówić mu miłości.

Uwielbiam spotykać Cię przypadkiem.

Twój widok sprawia, że szaleję.

I mogłabym gapić się w te jego niebieskie oczy godzinami.

Oddałabym wszystko i trochę więcej, wiesz?

Przykro mi, że nie mogę być Twoim powietrzem.

Miał tyle wad, a ona idealizowała go bez końca..

I znowu doprowadził ją do stanu, w którym nie daje sobie rady.

Blisko Ciebie, rozumiesz?

Lubię Cię tak trochę z całej siły :*

I nagle mam taką ochotę zapisać Twoim imieniem cały zeszyt.

Mój ideał? Wiesz, dziwnie podobny do Ciebie.

Lubię w Tobie to. I tamto też.

Tak niewyobrażalnie miło by było, gdybyś był.

Lubię, kiedy mi się śnisz.

W wyobraźni wszystko staje się prostsze.

Normalny uśmiech, banalne spojrzenie, a jednak coś wyjątkowego.

Oddaj strach, daj zaufanie, chwyć za rękę.

Daj mi miłość, ja jej nie zaniedbam.

Nie płacz, jemu to zwisa.

Tak wiele rąk na świecie, a ja chcę trzymać tylko Twoją.

Patrzyłam bezradnie, jak innym ludziom spełniały się moje marzenia.

Tak bardzo Cię lubię, że aż kocham <3

Moje serce bije dla Ciebie, ogarniasz?

Tak jakoś dziwnie, chciałam Cię.

Pragnę Twojej obecności, ale to nie znaczy, że bez Ciebie nie stnieję.

Jak Ci na kimś zależy, to wypadałoby powalczyć.

Jest mi przykro, tylko do tego mogę się przyznać.

Bo od tej miłości to człowiek całkiem głupieje.

Uwielbiam podnosić na niego wzrok i mieć nadzieję, że tego nie zauważa.

~ Daria