Między mężczyzną a kobietą przyjaźń nie jest możliwa. Namiętność, wrogość, uwielbienie, miłość tak, lecz nie przyjaźń.

Tak, zdecydowanie i niezaprzeczalnie Cię uwielbiam! 

A któż ci powiedział rzekł widzący chaos jego myśli garbus że miłość musi być dobra? 

Na Szerń, żeglarzu, w imię tego uczucia popełniono na świecie więcej zbrodni niż w imię czegokolwiek innego,  wyjąwszy może władzę! To najbardziej podstępne, okrutne i zaborcze uczucie,

 jakie może dotknąć człowieka, wyzwala bowiem inne: zawiść, zazdrość i gniew.

 Wszystko, co w nim dobre dotyczy tylko jednej osoby. Pomyśl zatem, synu, nim

 nazwiesz znów dobrym owo coś, nie będące niczym innym jak kaleką, wynaturzoną,

 przepoczwarzoną przyjaźnią, która zaiste jest wzniosła i piękna. Mówię ci z całą mocą, 

że bez miłości świat byłby szczęśliwszy, pod warunkiem, że pozostałaby na nim przyjaźń.

A miłość? Jeszcze jeden nałóg młodości, ryzykowne gry, oszałamiające stany nieważkości.

Bez miłości oddech to tylko tykanie zegara.

Biochemia dowodzi, że nie ma różnicy pomiędzy miłością a dużą tabliczką czekolady.

Każda miłość, jeśli jest prawdziwa, powinna niszczyć poprzednią, porażać całego człowieka, tyranizować i żądać wyłączności.

Kto kocha, niechże zdrów będzie. Niech zdechnie, kto kochać nie umie.

Po dwakroć niechaj zdechnie, ktokolwiek kochać zabrania.

Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy,

I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy.