Ociemniały Wit Stwosz ...

Ociemniały Wit Stwosz z wnuczką

Jan Matejko 1865

Autorem obrazu "Ociemniały Wit Stwosz z wnuczką" jest wielki polski artysta Jan Matejko. Tematem obrazu jest prowadzony przez wnuczkę Stwosz w kościele. Malarstwo jest bardzo realistyczne, bogate w szczegóły. Nastrój jest poważny, wręcz wzbudza w nas smutek.

Na pierwszym planie widzimy Wita Stwosza, który próbuje dotknąć stóp Jezusa. Jednocześnie prowadzony jest przez swą wnuczkę, która w drugiej ręce trzyma książeczkę do nabożeństwa. Stwosz ubrany jest w brązowe futro. Ma na głowie bordową czapkę. Jego broda jest długa, siwa. Oczy ma bardzo zmrużone, wręcz zamknięte. Jest starszym człowiekiem. 

Dziewczynka ma czarne włosy. Ubrana jest w brązowy gorset. Jej suknia ma zielony kolor. Rękawy są złotego koloru. Prowadzi swego dziadka w kościele. 

Na drugim planie znajduje się obraz, na którym przedstawiony jest mężczyzna. Trzyma on w ręce bicz.

W prawym dolnym rogu znajduje się kamienna kropielnica, zaś nad nią fragment nóg Jezusa. 

Obraz urzymany jest w zimnej kolorystyce, przeważa czerń i brąz. 

Malowidło Jana Matejki podoba mi się, choć myślę, że ma ono za dużo zimnych barw. Duzy plus należy się artyście za tak precyzyjne i dokładne odwzorowanie postaci. Obraz ten wzbudza we mnie smutek i powagę.

Inny opis:

Obrazem, który opisuję jest dziełem wielkiego malarza tamtych dziejów Jana Matejki. Dzieło nosi tytuł "Ociemniały Wit Stwosz z wnuczką" i prezentuje malarstwo portretowe. Tematem tego płótna jest stary i niewidomy Wit Stwosz, który idzie z wnuczką do kościoła. Cały obraz został utrzymany w smutnym nastroju.

Na pierwszym planie widać starego mistrza, który ubrany jest w płaszcz i na którego szyi widnieje wykonany przez Włochów złoty, drogocenny naszyjnik. Klejnot ten wręczył mu król Kazimierz jako podziękowanie za wyrzeźbiony ołtarz w kościele Mariackim w Krakowie. Gdy spojrzy się na ręce rzeźbiarza, można rozpoznać, iż jest on niewidomy. W głebi obrazu widać drzwi kościoła, do którego dąży mistrz. Obok niego znajduje się jego wnuczka, blada mająca ciemne włosy dziwczyna, która idzie trzymając swego dziadka za rękę. Po prawej stronie daje się zauważyć potężna, kamienna kropielnica.

Obraz ten chciałabym mieć, ponieważ jest piękny. Przedstawia on schyłek życia Stwosza, pokazuje również, że nie został wtedy sam, ale ma wnuczkę, która mu pomaga