1.01.2014

Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-fareast-language:EN-US;} Tak mi gratulujecie zaręczyn, więc postanowiłam dodać mój bukiet :). Przepraszam, że pierścionka tak dokładnie nie widać, ale aparat został w Wawie i póki co nie mam możliwości dodać w przybliżeniu, ale jeśli trzeba będzie, to dodam po powrocie :).

3 Róże na znak 3 lat wspólnej drogi <3

Wiele osób zadaje mi pytanie co do wspólnego mieszkania przed ślubem... Czemu tak wcześnie ? Czemu nie po ślubie? 

Oczywiście, gdybyśmy tylko mieli taką możliwość, to z całą pewnością bym poczekała, a że studia i koszty mieszkania w Warszawie skłoniły NAS do podjęcia nieco szybszej decyzji o zamieszkaniu i o ślubie. Choć oboje zgodnie przyznajemy,    że z tym drugim, to poszło szybciej niż myślałam :).Chyba każda zakochana para na pewnym etapie marzy o zamieszkaniu razem, z Nami było tak samo, zwłaszcza, że nie pochodzimy z tego samego miasta i z tego też powodu, a także z natłoku spraw dnia codziennego, nie było opcji, żeby widzieć się nawet co tydzień, co bardzo bolało, gdy przychodził weekend ;(...

Od zawsze wiedziałam, że chcę iść na studia! Powoli zaczęły mnie też drażnić dni bez mojego R! Za obupólną zgodą doszliśmy do kompromisu i w sierpniu 2013 roku znaleźliśmy pokój na pewnym Warszawskim osiedlu :).

Ale bajka szybko się skończyła i wcale nie przez natłok spraw, nauki, tylko przez wspaniałych współlokatorów :).                  Nie jesteśmy z Radkiem ani nudziarzami ani ksenofobami (mieszkał z Nami ktoś z zagranicy), ale na pierwszym roku jest masa nauki, zwłaszcza, gdy się ciągnie dwie szkoły, więc co kilku dniowe imprezy i ogólne rządzenie się nawet takich kategoriach jak pralka, zaczęło Nam dosyć mocno cisnąć i cudowna sielanka, cieszenie się sobą odfrunęło jak Bociany na jesień :). Naprawdę wiele wycierpieliśmy tam, nawet ten klaustrofobiczny pokój powodował, że zaczęliśmy się kłócić i raz jedno się pakowało, by wracać do domu, raz drugie  teraz się z tego śmiejemy ,ale wtedy nie było Nam tak do śmiechu... Zresztą mieliśmy masę tych chorych sytuacji, teraz omijamy tą dzielnicę szerokim łukiem :).

Na szczęście walka o spokój do nauki się opłacała, bo udało Nam się uzyskać stypendium!!! I to otworzyło Nam drzwi do Naszej-Wynajętej Kawalerki praktycznie w samym Centrum, z widokiem na Pałac Kultury :).

Decydując się na przeprowadzkę, wiedzieliśmy jest w Kościele mowa o tym, że jeśli ze sobą zamieszkamy bez ślubu, to nie dostaniemy rozgrzeszenia... Tzn jak do mnie naprawdę to dotrało , to płakałam... Dla mnie Bóg i wiara to bardzo ważny aspekt życia i jak żyć bez Komunii? Jak żyć, gdy klękasz przy kratkach konfesjonału i słyszysz : Kradniecie Sakrament Małżeństwa ? Naprawdę nie rozumiałam tego! Przecież to bardzo nie fair! Ojciec, alkoholik, który bije żonę idzie do Księdza, wyznaje grzechy, otrzymuje rozgrzeszenie! Nawet Mordercy zabijają i dostają rozgrzeszenie, a My ? Jaką My komu kolwiek krzywdę wyrządzamy? To spowodowało wielki bunt we mnie, przez pewien czas zagłuszałam myśli...

Ale cały czas czułam, że nie wszystko w moim życiu gra... I było tak aż do 1 stycznia 2014 :).

Od teraz jest już lżej, choć i tak, wiem, że jeszcze nie jesteśmy do końca "normalni"w oczach kościoła, ale zaręczyny i termin Naszego dnia dużo dały: umocnienie, głębszą Miłość, radość przed nadchodzącymi wydarzeniami a przede wszystkim Błogosławieństwo Boga.

PS Przepraszam że tak dłuugo