Zdjęcie z sesji z Weroniką, mój kot, który nie był gruby, ani czarny i dodatkowo nie był mój.

Kocham Cię, wiesz?

To wszystko mnie już męczy.

Masz całkowitą rację, pieprzę o tym, że chcę się poprawić, ale nic więcej. Wiem, że muszę, chociaż przestaję wątpić, że potrafię. Chyba tak naprawdę już od dawna w to nie wierzę. Chyba znalazłam swoją motywację. Ale czy to coś da? Nie wiem, nie potrafię nic sobie obiecać. Muszę przestać okłamywać samą siebie.

Dlaczego ludzie są tacy dwulicowi? D Przecież, jeszcze tak niedawno wszystko było prostsze. Ludzie byli szczerzy i wszystko było logiczne. Zmiany, zmiany, zmiany. Chyba brakuje mi już słów. Istna tragedia.

Nie wytrzymam tego. Dodatkowo pokłóciłam się z Nią i dupa. Zestarzeję się z nerwów.

Ogarnąć się trzeba!