Cassino Royale

Jeszcze tylko chwila.

Ostatnie muśnięcie powiek cieniem, tusz, odrobina różu na policzkach.

Czerwona pomadka odbija się delikatnie na białym filtrze papierosa.

Obłędnie droga sukienka, obłędnie dugie nogi...

Jestem milionem dolarów.

Stukot obcasów na posadzce. Obracasz się i patrzysz na mnie. Nie spotykamy się po raz pierwszy, ani po raz ostatni. Ale to ty chciałeś w to grać. Uśmiecham się do ciebie. Odpowiadasz uśmiechem i delikatnie całujesz mnie w policzek. Jest tak klasycznie i elegancko, że ci z Hollywood mogliby kręcić bez żadnego przygotowania. Do czasu.

Oboje wiedzieliśy na co się porywamy. Do teraz nie wiem, kto pierwszy postawił wszytko - sen w nocy, miłość życia, zdrowie i pieniądze, ale jakoś tak się stało, że oboje zaczeliśmy grać tą stawką. Ryzyko - bez tego byśmy nawet na siebie nie spojrzeli. A tak widzę cię częściej niż włąsną matkę. Spotykamy się tylko po to, żeby postawić wszystko na jedną kartę. Kiedy gra przestaje być już tylko rzucaniem kart na stół - a zaczyna być obserwacją, drgneniem powieki, sposobem w jaki chwyta się szklankę - tu dopiero zaczęła się zabawa.

I moze to nic, a może to jest wszysto. Może to tylko chora rozrywka dwójki ludzi znudzonych swoimi idealnymi żywotami, a może to iskra, która zapoczątkuje pożar? Nie wiem, nie pytam, nie oceniam. Jeszcze nie, na razie gramy. Podajesz mi wino, delikatnie muskając swoimi palcami moje. Co chcesz mi przekazać? Jakim elementem ma być to zachowanie? Wiem, ze jesteś śwetnym graczem, więc nigdy nie uwierzę, że to co robisz, nie ma drugiego dna.

Zaczyna grać muzyka. Podajsz mi dłoń i zapraszasz do tańca. Tańczysz świetnie, prawie tak dobrze jak ja. Ludzie patrzą na nas z zazdrością, a parkiet jest nasz. "Jaka piękna para" - maluje się na twarzach przygłupich blondynek, siedzących przy stolikach zniedołężniałych sponsorów. I nikt nie wie, że to tylko gra w klasie S. I nikt nie wie, że jutro nie przywitalibyłmy się nawet, mijając na ulicy. Że znamy się już na tyle dobrze, żeby bezbłędnie udawać, że jesteśmy sobie absolutnie obcy.

Może jutro będzę wiedziała więcej o tej historii. Jutro spotkamy się znów, tak jak co dzień, pod osłoną nocy. Najpiękniejsza para na świecie.

I nikt nie wie...

Bo to taka gra.