#7 abyś zrozumiał.

Ten wpis nie będzie taki, jak wszystkie. Będzie o czymś.. ważnym dla mnie. Jest wszystko do dupy. Nic mi nie wychodzi, nie wiem co napisać sensownego. Ostatnio wydaje mi się, że wisi nade mną jakaś czarna chmura, która przynosi mi pecha. Nie ma dnia, żebym nie siedziała zdołowana i nie płakała.. Co się ze mną dzieje? Nie wiem. Wstyd mi powiedzieć, ale nie chce mi się żyć. Ja, ta, która nie przeżyła jeszcze 20 lat! Dlaczego tak wszystko nagle spada na raz? Tyle złego. Boli mnie to wszystko. Straciłam na zawsze kogoś bardzo mi bliskiego.. Odwróciła się ode mnie najlepsza przyjaciółka, to wszystko przez jej nowego 'chłopaka'. Najlepszy przyjaciel się we mnie zakochał. Tego właśnie się najbardziej obawiałam. Nie, nie, nie, nie! Przyjaciele nie mogą być ze sobą w ten sposób blisko. Ja go nie kocham, a on mi to powtarza na każdym kroku. Mogłabym spróbować, ale wiadomo jak to będzie. Coś pójdzie nie tak i  po przyjaźni, którą tak długo budowaliśmy! Jeżeli będę nadal Go tak spławiać, jak teraz, to nasza przyjaźń i tak długo nie przetrwa, zawsze między nami będzie już ta świadomość, że jedno z nas chce być z drugim. Tak głębiej się zastanowić, to ja sama się odcinam od wszystkich, ale jak to możliwe, że wszyscy przychodzą do Ciebie w wolnej chwili i jeszcze jak przebywają w Twoim towarzystwie, mówią o swoich problemach, chwalą się jak to w ich związku (przyjaciółka), jak to mnie kocha (przyjaciel). Po prostu ostatnio wolę zostać sama, czuję, że potrzebuję kogoś, komu będę mogła - jak dawniej - wszystko powiedzieć, zwierzyć się mając pewność, że ta osoba zatrzyma to dla siebie i przy okazji mi pomoże na ile będzie w stanie. Mimo to wiem, że dziś nie potrzebuję nikogo. Nie chcę spotykać się z kimś tylko po to, by mi opowiedział co u niego słychać, wypić herbatkę i się ulotnić, a mi nawet nie dać dojść do głosu. Przecież ja z moja przyjaciółką już nawet nie potrafię rozmawiać! Jak to możliwe?! Jesteśmy jak siostry, a może byłyśmy.. Dlaczego, gdy zamykam się wieczorem w pokoju, gaszę światło od razu pojawiają mi się łzy w oczach? Jestem chora, to choroba o nazwie "samotność". Ale to nie wszystko. Jestem chora również na coś innego.. Dlatego idioto tak się o Ciebie zawsze martwię! Mówię Ci, żebyś się szanował! Nigdy tego nie zrozumiesz, nigdy tego nie przeczytasz, bo nie wiesz nawet kto to pisze! Pamiętasz jak byłeś u mnie? Jak pokazałam Ci tego photobloga? Jak mówiłam, że ten ktoś fajnie tu pisze? Jak Cię zachęcałam do czytania? Nie pamiętasz pewnie, bo ślepo się na mnie patrzyłeś. Nie chcę się z Tobą całować, chociaż wiesz, że przy Tobie zapominam się często. Dziwisz się często dlaczego zawalam swoją szkołę, żeby pomóc Ci w nauce? Bo mnie może nie być już tu za rok, za miesiąc, za tydzień, jutro, a mogę to pokonać, ale pewne jest ot, że Ty zostaniesz i będziesz musiał tu żyć beze mnie. Myślę, że potrzebuję zmian, wyjechać stąd. Teraz. Lecz nie mogę. Ty mnie tu trzymasz, nie siłą, ale sercem. Przy Tobie zapomniałam, co to cierpienie. Jeżeli kiedykolwiek byś to przeczytał, to zrozumiesz. Zrozumiesz dlaczego nigdy nie odpowiedziałam na Twoje pytania "Po co..?" Po co? Bo Cię kocham jak brata i chcę dla Ciebie jak najlepiej! Nie chciałabym takiego zakończenia. Nie chciałabym żebyś płakał, kiedy odejdę. Dlatego muszę wyjechać, mimo, że mnie tutaj trzymasz. Ukryję to przed Tobą. Rodzice już wiedzą. Dowiesz się, że zniknęłam bez słowa i zostawiłam tylko list. Masz go w książce, którą dostałeś od Twojej babci, mówiłeś, że jest dziwna, że jej nie przeczytasz. Ja tak bardzo bym chciała, żebyś ją przeczytał. Pamiętasz? Mówiłam Ci, ze ksiązka jest niesamowita, musisz ją przeczytać. Nie chciałeś, rzuciłeś ją na półkę. Nie czuj się niczemu winny. To taka kolej rzeczy. Ktoś się rodzi, ktoś umiera, ktoś odchodzi, by ktos przyszedł ~Trzeci Wymiar. Nie zależnie od wszystkiego, masz być szczęsliwy. Słyszysz? Masz być szczęśliwy..

" Ten świat nie ma miłości, ten świat umiera. 
Ten świat na nas nie zasłużył, dlatego musimy odjeść. "  
~Sala samobójców