Dodano: 2 LUTEGO 2011
Tak pragnę życia, tak pragnę ufać, poradzić sobie,
Tak pragnę żyć, by wrzasku metropolis nie słuchać,
Znaleźć harmonię; by świat był częścią mnie,
Bez systemu, bez potwora, który zjada moje serce.
Wciąż chcę wierzyć w te ideały,
Wciąż wierzyć, że jest sens tej naszej pracy,
Że tak naprawdę ziemia jest tylko przelotnym momentem,
Krótkim przystankime do stacji wieczne szczęście.
Otwieram oczy i niestety wciąż jestem tutaj,
I tylko marzyć może mi się świat tonący w uczuciach
nie umiem się ogarnoć
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika niewidzialnyobled.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
