...

Ostatni miesiąc ciazy nie jest dla mnie łaskawy. Nie radze sobie z ciałem,które zmieniło sie znaczenie, myśli mi sie gubią pomiędzy zbyt szybko wypowwdzianymi słowami. Zuzka stuka i puka a ja z każdym jej odezwaniem sie wiem,ze potrzebuje jej coraz bardziej obok. Tak realnie. Mocno. Żeby móc utulac ją pomiedzy prawym a lewym ramieniem mojej osoby. Przez nieostudzone moje ciało jestem tez bardzo poddenerwowana. Nie mam tez pomysłu jakby sie wyciszyć. Skończyłam studia - w sumie na pewno z jedna poprawka we wrześniu - po raz pierwszy. Baba uwalila 112 na 175 osób. Ehh. Gdyby wiedziała co przez nią przeżywam... w domu czuje sie obco. Nie potrafię wieczorami zasypiac a rano budzę sie niespokojna. To juz czas bliski rozwiązania. I całe szczescie - moje cialo krzyczy... poza tym ile mozna czekac na pelnie szczescia :-) mam dla malutkiej slodkie ubranka,które nie chca dluzej leżeć nieużywane. Poza tym marzy mi sie pójście na rower... musze na sam koniec jednak podziękować mojej coreczce,ze przeszla ze mna przez ten rok akademicki, spala na zaliczeniach i nie fikala za bardzo jak sie trochę stresowalam. Gorzej bylo ja chcialam usiasc do nauki - najwyraznie jej to nie pasowalo i kopala moco powodujac bol kregoslupa - co jakis czas musialam zataczac kola po pokoju probujac rozchodzi bol ale ... udalo sie. Moze nie do konca satysfakcjonująco - ale jedna poprawa to nie dramat. Zuzka jestem z Ciebie bardzo dumna.