Euforia w jednej sekundzie potrafi się zmienić w smutek i żal. Nie wiem dlaczego, ale przez te najbliższe dni potrafię tylko się z Tobą kłócić, mimo że tego nie chce. Chciałabym aby radość, że Ciebie mam powróciła. Szare dni, takie jak są teraz powodują, że staje się dziwnym człowiekiem, nie potrafię sobie znaleźć miejsca, brakuje mi Ciebie, a jednocześnie wcale nie chce żebyś był. Chciałabym aby zarówno pogoda, jak i mój smutek się skończył. Potrzebuję dobrego nastroju, nie chce psuć innym gościom wesela. Nie chce moich humorków. Chce być po prostu szczęśliwą, zadowoloną nastolatką. Tylko tyle.

Dopadł mnie lekki stres dotycząsy soboty. Nie chce powiewdzieć czegoś, czego później mogę żałować. 

Tęsknię za tym, co się zdażyło kilka dni temu. Najchętniej cofnęłabym czas, aby jeszcze raz poczuć się tak, jak się czułam. 

Aby wszystko poszło po mojej myśli, bo jeśli będę sobie wmawiać, że będzie dobrze, to chyba będzie, mam rację?

Wczoraj były Twoje urodziny, a ja spowodowałam, że to nie był Twój dobry dzień. Przepraszam. 

Ja taka wcale nie jestem.