Moja żółta skóra tak dziwnie się łączy z blaskiem księżyca o 3:32. Nie jest mi przykro, jest mi troszkę gorzej, chociaż prawdę mówiąc spodziewałem się tak rychłego końca westchnień. Wiem że to dla mnie złe, najpewniej skończę tam gdzie oni. Możliwe rownież, iż tak miało być ponieważ mój los nieuchronny został dawno temu zapisany w gwiazdach. Absurd goni absurd, popaprało się wszystko. Wypada mi wspominać? Wojna w sercu, krzyk w duszy i pękające żebra - nieodłączny element każdej nocy. Kiedy powoli zaczynam odzyskiwać świadomość, wszystko nagle gaśnie i znów cykl strachu i lęku, chwały i rozpaczy kolejno. Słowa zaczynają migrować, zęby mnie bolą. Mogłem wspomnieć że ze mną nie dzieje się zbyt dobrze i mimo moich prób, zawiodłem. Wyznaję Ci to, chociaż za nic pewności nie mam że usłyszysz te słowa. Wybacz mi bo popełnię grzech.